|
Molebien z Akatystem do Unickich Nowomęczenników Podlaskich z Pratulina |
|
|
Molebien z Akatystem
do Unickich Nowomęczenników Podlaskich z Pratulina
Celebrans: Błogosławiony Bóg nasz w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
Lektor: Amen.
Chwała Tobie, Boże nasz, chwała Tobie.
Królu niebieski,
Pocieszycielu, Duchu prawdy,
który wszędzie jesteś i wszystko wypełniasz,
Skarbnico wszelkiego dobra
i Dawco życia,
przyjdź i zamieszkaj w nas
i oczyść nas od wszelkiej zmazy
i zbaw, o Dobry, dusze nasze.
Święty Boże, Święty mocny, Święty nieśmiertelny, zmiłuj się na nami. (3 x).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Przenajświętsza Trójco, zmiłuj się nad nami. Panie, odpuść grzechy nasze. Święty, nawiedź nas i ulecz słabości nasze dla Imienia Twego.
Panie, zmiłuj się. (3 x).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków,
amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, Święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.
C: Albowiem Twoje jest Królestwo i moc i chwała, Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
L: Amen.
Panie, zmiłuj się. (12 razy).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Przyjdźcie, pokłońmy się Królowi naszemu Bogu.
Przyjdźcie, pokłońmy się i upadnijmy przed Chrystusem Królem naszym Bogiem.
Przyjdźcie, pokłońmy się i upadnijmy przed samym Chrystusem Królem naszym i Bogiem.
C: Pan jest Bogiem i zajaśniał nam, błogosławiony, który idzie w Imię Pańskie.
(powtarza się po każdym stychu).
C: Stych 1. Wyznawajcie Pana, albowiem jest dobry, albowiem na wieki miłosierdzie Jego.
Stych 2. Nie umrę, lecz żyć będę i opowiadać dziwne dzieła Pańskie.
Stych 3. Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym; przez Pana to się stało, cudem jest w oczach naszych.
Troparion, ton 8.
Jako fundament męczenników i umocnienie pobożności, Cerkiew czci i sławi Twoje świetlane cierpienie, zawsze opiewany, mężniemądry od młodości chwalebny Wincenty, z cierpiącymi z tobą uproś dla czczących cię oczyszczenia, jako niezwyciężony.
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi:
Kondakion, ton 2.
Krwi waszej strugami Bóg odział w purpurę Cerkiew; On dał wam moc niezwyciężoną i zachowuje pojednanych w jedności, której wy jesteście umocnieniem.
I teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Teotokion, ton 5.
Wszyscy wiemy, że jesteś bożą pięknie ozdobioną Szatą, Matko nie znająca zamążpójścia: my, czciciele Twoi Cię prosimy, potoki naszych grzechów i serc naszych fale Bożą Twoją ciszą uspokój i okryj szatą jedności Chrystusową Cerkiew.
C: Święci męczennicy, módlcie się za nami.
L: Święci męczennicy, módlcie się za nami.
C: Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi:
L: I teraz i zawsze i na wieki wieków, amen. (2 razy).
Módlcie się za nami, święci męczennicy, bo my się gorliwie do was garniemy, skorych pomocników i błagalników za dusze nasze.
Ektenia
C: Zmiłuj się nad nami, Boże, według wielkiego miłosierdzia Twego, błagamy Cię, wysłuchaj i zmiłuj się.
L: Kyrie eleison. (3 razy).
C: Módlmy się jeszcze o miłosierdzie, długie życie, pokój, zdrowie, zbawienie, nawiedzenie przebaczenie i odpuszczenie grzechów oraz o pomyślność dla sługi Bożego (sługi Bożej, sług Bożych) N. i dla wszystkich modlących się w tej świątyni.
C: Jeszcze módlmy się za całą wspólnotę naszą i za wszystkich chrześcijan.
C: Albowiem jesteś Bogiem miłosiernym i miłującym człowieka i Tobie chwałę oddajemy, Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
L: Amen.
AKATYST
(Tu śpiewa się Akatyst, a po skończeniu to, co następuje)
C: Bądźmy uważni.
Pokój wszystkim.
Oto mądrość.
Bądźmy uważni.
Prokimen, ton 7:
Będę Cię miłował, Panie, mocy moja, Pan twierdzą moją.
L: Będę Cię miłował, Panie, mocy moja, Pan twierdzą moją.
C: Stych: Bóg mój wspomożyciel mój, i w Nim będę nadzieję miał.
L: Będę Cię miłował, Panie, mocy moja, Pan twierdzą moją.
C: Będę Cię miłował, Panie, mocy moja.
L: Pan twierdzą moją.
C: Do Pana módlmy się.
L: Kyrie eleison.
C: Albowiem Święty jesteś, Boże nasz i pośród Świętych przebywasz, i Tobie oddajemy chwałę, Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
L: Amen.
C: Wszystko, co żyje, niech chwali Pana.
L: Wszystko, co żyje, niech chwali Pana.
C: Chwalcie Boga w Jego Świątyni, chwalcie Go na wzniosłym Jego nieboskłonie.
L: Wszystko, co żyje, niech chwali Pana.
C: Wszystko, co żyje,
L: niech chwali Pana.
C: Abyśmy byli godni wysłuchać świętej Ewangelii, Pana Boga prośmy.
L: Kyrie eleison. (3 razy).
C: Oto mądrość. Z szacunkiem słuchajmy świętej Ewangelii. Pokój wszystkim.
L: I z duchem twoim.
C: Czytanie świętej Ewangelii według Jana.
L: Chwała Tobie, Panie, chwała Tobie.
EWANGELIA
(J 17, 6.19-26)
C: Bądźmy uważni!
Rzekł Pan: Ojcze, objawiłem Imię Twoje ludziom, których mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Ja za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie. Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. A także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których mi dałeś byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje Imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich.
L: Chwała Tobie, Panie, chwała Tobie.
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi: Przez modlitwy świętych unickich męczenników Podlaskich miłosiernie oczyść bezmiar grzechów naszych.
I teraz i zawsze i na wieki wieków, amen: Przez modlitwy Bogurodzicy miłosiernie oczyść bezmiar grzechów naszych.
Zmiłuj się nade mną, Boże, według wielkiego miłosierdzia Twego i w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość.
Nie zostawiajcie nas ludzkiemu orędownictwu, święci rodacy, lecz przyjmijcie prośby nasze, smutek nas ogarnia, nie możemy znieść ucisku wroga i pociechy na ziemi nie mamy. Nie odrzucajcie naszych modlitw, nasi Niebiescy orędownicy, udzielcie nam pocieszenia i wszystko, co pożyteczne od Boga nam wypraszajcie.
C : Przez miłosierdzie i szczodrobliwość Twojego Jednorodzonego Syna, z którym błogosławiony jesteś wraz z Twoim Najświętszym, łaskawym i życiodajnym Duchem, teraz i zawsze i na wieki wieków.
L: Amen.
C: Święci męczennicy, módlcie się za nami.
L: Święci męczennicy, módlcie się za nami.
C: Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi.
L: I teraz i zawsze i na wieki wieków, amen. ( 2 razy).
Módlcie się za nami, święci męczennicy, bo my się gorliwie do was garniemy, skorych pomocników i błagalników za dusze nasze.
Prawdziwie godne to i sprawiedliwe * wysławiać Ciebie, Bogurodzico, * zawsze chwalebną i nieskalaną * i Matkę naszego Boga. * Czcigodniejszą od Cherubinów * i nieporównanie sławniejszą od Serafinów, * któraś w dziewictwie Boga Słowo zrodziła, * Ciebie, prawdziwie Bogurodzicę uwielbiamy.
L: Święty Boże, Święty nocny, Święty nieśmiertelny, zmiłuj się na nami. (3x).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Przenajświętsza Trójco, zmiłuj się nad nami. Panie, odpuść grzechy nasze. Święty, nawiedź nas i ulecz słabości nasze dla Imienia Twego.
Panie, zmiłuj się. (3x).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.
C: Albowiem Twoje jest Królestwo i moc i chwała, Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
L: Amen.
Troparion, ton 8.
Jako fundament męczenników i umocnienie pobożności, Cerkiew czci i sławi Twoje świetlane cierpienie, zawsze opiewany, mężniemądry od młodości chwalebny Wincenty: z cierpiącymi z tobą uproś dla czczących cię oczyszczenia, jako niezwyciężony.
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi.
Kondakion, ton 2.
Krwi waszej strugami Bóg odział w purpurę Cerkiew; On dał wam moc niezwyciężoną i zachowuje pojednanych w jedności, której wy jesteście umocnieniem.
I teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Teotokion, ton 5.
Wszyscy wiemy, że jesteś bożą pięknie ozdobioną Szatą, Matko nie znająca zamążpójścia: my, czciciele Twoi Cię prosimy, potoki naszych grzechów i serc naszych fale Bożą Twoją ciszą uspokój i okryj szatą jedności Chrystusową Cerkiew.
EKTENIA
C: Zmiłuj się nad nami, Boże, według wielkiego miłosierdzia Twego, błagamy Cię, wysłuchaj i zmiłuj się.
L: Kyrie eleison. (3 razy).
C: Módlmy się jeszcze do Pana, Boga naszego, aby wysłuchał głos błagania nas grzesznych i zmiłował się nad ludem swoim (sługami swymi N.) i uchronił go (ich) od wszelkiego smutku, nieszczęścia, gniewu i niedostatku, od wszelkiego cierpienia duszy i ciała i obdarzył go (ich) długotrwałym zdrowiem; wołajmy wszyscy: w łaskawości swojej wysłuchaj nas, Panie, i zmiłuj się.
Módlmy się jeszcze o zachowanie tego miasta (tego klasztoru, tej wioski) i całego Kraju od głodu, zarazy, klęsk żywiołowych, wojny, napaści nieprzyjaciół, niewoli; aby miłujący człowieka Bóg nasz był nam miłosierny i łaskawy, odwrócił od nas swe zagniewanie, uwolnił nas od słusznie należnej nam kary i zmiłował się nad nami.
Módlmy się jeszcze, aby Pan Bóg wysłuchał głos błagania nas grzesznych i zmiłował się nad nami.
Usłysz nas Boże, Zbawicielu nasz, nadziejo wszystkich krańców ziemi i będących na morzu daleko, przebacz nam, Panie, łaskawie grzechy nasze i zmiłuj się nad nam. Jesteś bowiem Bogiem miłosiernym i miłującym człowieka i Tobie chwałę oddajemy, Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
L: Amen.
C: Do świętych męczenników Podlaskiej Ziemi pomódlmy się.
L: Święci męczennicy Podlaskiej Ziemi, módlcie się za nami.
C: O wielce błogosławieni i Bogiem mądrzy wybrańcy Boży! Uświęciliście swymi bohaterskimi czynami naszą Ziemię Podlaską, zostawiliście w niej swoje ciała, jako nasiona wiary, a duszami stoicie przed tronem Bożym i nieustannie za nią modlicie się. Oto my grzeszni, młodsi bracia wasi, ośmielamy się przynieść wam ten modlitewny śpiew.
Duchowi żołnierze Chrystusa! Uwielbiamy wasze wielkie czyny bohaterskie, bo cierpliwością i męstwem ze wszystkim odrzuciliście wroga i uwolniliście nas od jego ułudy i podstępów. Wychwalamy wasze święte życie, pochodnie Boże, świecące światłem cnót i wiary, rozjaśniający Bożą mądrością nasz rozum i serce. Wysławiamy wasze wielkie cuda, kwiaty rajskie, na naszej Ziemi Podlaskiej wspaniale rozkwitnięte i aromaty darów i cudów wszędzie wydające. Nie możemy się nadziwić, jak w życiu waszym szliście po Bożych drogach, orędownicy i opiekunowie nasi, i mac nadzieję na waszą pomoc uciekamy się do was i wołamy:
Pomóżcie ludowi Podlasia mocno trwać przy przekazanej przez was zjednanej wierze, aby ziarno zbawienia zasiane przez was nie zaschło od skwaru niewiary, ale polewane deszczem Bożej pomocy przyniosło owoc obfity.
Swymi modlitwami wzmocnijcie Kościół na naszej Ziemi, usuńcie podziały i waśnie, rozproszone owce zbierzcie w jedno i ochraniajcie przed wilkami przychodzącymi w owczym odzieniu.
Ustrzeżcie nas od złudnego blasku złego świata, byśmy zaparłszy się siebie i biorąc swój krzyż, poszli za Chrystusem, przybijając do krzyża swe ciało z namiętnościami i złymi pożądaniami, niosąc brzemiona jeden drugiego.
Spójrzcie z miłością na naszą ziemską Ojczyznę i mieczem swych modlitw wytnijcie panujące w niej bezbożnictwo i zgorszenia, by jak dawniej, tak i teraz i na przyszłość doznawało w niej czci Imię Pańskie.
Umocnijcie nas w mężnym trwaniu aż do krwi przy zjednanej wierze i obyczajach ojców, by ni smutek, ni ucisk, ni prześladowania, ni głód, ni nagość, ni ubóstwo, ni miecz nie zdołały nas odłączyć od miłości Chrystusowej, która okazała się w Chrystusie Jezusie.
Zawstydźcie mądrość tego świata, która wynosi się nad rozum Boży; nam zaś, umocnionym głupstwem Krzyża Chrystusowego, pomóżcie nie dać się zachwiać zgorszeniami światowej mądrości i zawsze myśleć o tym, co w górze, a nie o ziemskim.
Proście, by duch waszej miłości do Pana, troska o pełnienie Jego woli i zbawienie braci, nie słabły w nas.
Wzmocnijcie naszą słabość i poniżenie! Swymi modlitwami do Chrystusa wyproście, byśmy i my, przepłynąwszy szczęśliwie głębiny życiowe i zachowawszy bez uszczerbku skarb wiary, wpłynęli do przystani wiecznego zbawienia i zamieszkali w szczęśliwych mieszkaniach niebieskiej Ojczyzny razem z wami miłymi Bogu świętymi przez łaskę i miłość do człowieka Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa, któremu należy się wraz z Odwiecznym Ojcem i Najświętszym Duchem nieustanna chwała i pokłon od wszystkiego stworzenia na wieki wieków.
L: Amen.
C: Oto mądrość!
Najświętsza Bogurodzico, wybaw nas.
L: Czcigodniejszą od Cherubinów i nieporównanie sławniejszą od Serafinów, która w dziewictwie Boga Słowo zrodziła, Ciebie, prawdziwie Bogurodzicę uwielbiamy.
C: Chwała Tobie, Chryste Boże, nadziejo nasza, chwała Tobie.
L: Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen. Kyrie eleison. (3 razy). Pobłogosław, ojcze.
C: Chrystus prawdziwy Bóg nasz, przez modlitwy przeczystej Swej Matki, błogosławionych unickich męczenników podlaskich Wincentego z towarzyszami i wszystkich świętych, niech się zmiłuje nad nami i zbawi nas, gdyż jest dobry i miłuje człowieka.
L: Amen.
Umocnienie pokładających w Tobie nadzieję, umocnij, Panie, Cerkiew, którą nabyłeś * Krwią Swoją Czcigodną.
Źródło: o. archim. Roman Piętka MIC, www.cyrylimetody.marianie.pl
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Sunday, 20 May 2012 )
|
|
|
Litania ku czci bł. Męczenników Podlaskich |
|
|
Litania ku czci Błogosławionych Męczenników Podlaskich
Kyrie eleison,
Chryste eleison,
Kyrie eleison,
Chryste, usłysz nas,
Chryste, wysłuchaj nas,
Ojcze z nieba Boże - zmiłuj się nad nami,
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, jedyny Boże.
Święta Maryjo - módl się nad nami,
Królowo męczenników,
Błogosławieni Męczennicy Podlascy - módlcie się nad nami,
Błogosławiony Wincenty, przypieczętowujący męczeństwem oddanie swe Chrystusowi - módl się nad nami,
Błogosławiony Danielu, zachęcający innych wytrwaniem pod krzyżem Pana,
Błogosławiony Łukaszu, nieustraszony apostole jedności Kościoła,
Błogosławiony Bartłomieju, wzorze miłości do Kościoła Chrystusowego,
Błogosławiony Onufry, przykładzie cierpliwości w przeciwnościach losu,
Błogosławiony Filipie, nieugięty w prześladowaniach za prawdę,
Błogosławiony Konstanty, czerpiący moc wytrwania z Eucharystii,
Błogosławiony Anicecie, już w młodym wieku jaśniejący cnotą pobożności,
Błogosławiony Janie, gorliwie wielbiący śpiewem i modlitwą Chrystusa,
Błogosławiony Konstanty, wspomożycielu rodzin chrześcijańskich,
Błogosławiony Maksymie, miłośniku pokoju i zgody,
Błogosławiony Michale, gorliwy czcicielu Maryi Panny,
Błogosławieni Męczennicy z Pratulina, ozdobo naszej Ziemi Podlaskiej - módlcie się nad nami,
Aby Kościół święty do jedności wiary powrócił,
Abyśmy w wierze ojców naszych nieustannie wzrastali,
Abyśmy nadziej chrześcijańskiej w duszach naszych strzegli,
Abyśmy całym sercem miłowali Boga,
Abyśmy według Bożych przykazań żyli,
Abyśmy nigdy wiary naszej się nie zaparli,
Abyśmy w Chrystusie Panu widzieli zbawienie nasze,
Abyśmy potępienia wiecznego uniknęli,
Aby nie zaślepiał nas grzech nienawiści,
Abyśmy o zbawienie nasze wytrwale zabiegali,
Abyśmy mężnie w obronie Krzyża Chrystusowego stawali.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - przepuść nam, Panie,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - wysłuchaj nas, Panie,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - zmiłuj się nad nami.
- Uczyniłeś nas kapłanami i ludem swoim Panie,
- Przeto miłosierdzie Twoje na wieki wychwalać będziemy.
Módlmy się: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty dałeś ludowi Męczenników Podlaskich jako jaśniejący przykład męstwa i wierności w wierze oraz dążenia do jedności całego Kościoła. Spraw abyśmy za ich przykładem i wstawiennictwem wzrastali w wierze, nadziei i miłości chrześcijańskiej, głosząc całemu światu, iż Ty sam jesteś źródłem wszelkiego dobra i szczęścia.
Przez Chrystusa Pana naszego.
Amen.
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Monday, 03 February 2020 )
|
|
|
Wielkanoc w Kościołach Wschodnich |
|
|
Wielkanoc w Kościołach Wschodnich
Zmartwychwstanie Pańskie – Wielkanoc – Pascha - jest to najbardziej uroczyste święto chrześcijańskie. Wyróżnia się wśród innych jak słońce wśród gwiazd. „Dziś dokonało się zbawienie świata... Chrystus zmartwychwstał, wstańcie i wy z Nim. Pascha nasza to święto nad świętami i uroczystość nad uroczystościami... Raduj się, Syjonie święty, Matko Kościołów, przybytku Boga, albowiem pierwszy przyjąłeś przebaczenie grzechów”. Tryumf chrześcijan z powodu święta Zmartwychwstania Jezusa jest wyrażony w tekstach liturgicznych śpiewanych w tę Wielką Noc i w każdą niedzielę. Wszystkie one mówią o radosnym i tryumfalnym Zmartwychwstaniu i o zwycięstwie życia nad śmiercią, dobra nad złem i nieba nad piekłem.
Nabożeństwo wielkanocne zaczyna się już w W. Sobotę, ale w całej pełni i radości rozpoczyna się dopiero jutrznią wielkanocną. Po krótkim nabożeństwie północnym (Połunoszcznica), odprawianym na środku świątyni przed Grobem, całun odnosi się przez Królewskie Wrota do sanktuarium i kładzie na ołtarzu, gdzie leży aż do Wniebowstąpienia. O północy przy rzęsiście oświetlonej świątyni duchowieństwo w sanktuarium przy zamkniętych Wrotach Królewskich i zaciągniętej zasłonie śpiewa cicho, jakby nieśmiało pieśń: „Zmartwychwstanie Twoje, Chryste Zbawicielu, aniołowie opiewają na niebiosach, i nam dozwól na ziemi czystym sercem Ciebie wychwalać”. Ta wieść o zmartwychwstaniu Chrystusa, powtarzana trzykrotnie stopniowo potężnieje, brzmi coraz głośniej. Wreszcie otwierają się Wrota i potężna, radosna pieśń o Zmartwychwstaniu w ciszy nocy wypływa razem z procesją przy dźwięku dzwonów naokoło świątyni.
Po trzykrotnym okrążeniu świątyni procesja zatrzymuje się przed zamkniętymi drzwiami. Kapłan, trzymając w ręku trójświecznik z ikoną Zmartwychwstania, zaczyna uroczystą jutrznię wielkanocną słowami: „Chwała świętej, jednoistotnej, życiodajnej i niepodzielnej Trójcy, teraz i zawsze i na wieki wieków”. Chór i duchowieństwo Wielokrotnie śpiewa radosny troparion wielkanocny: „ Chrystus Pan powstał z martwych, Śmiercią podeptał śmierć i będącym w grobach darował życie”. Kapłan krzyżem otwiera drzwi świątyni, procesja wchodzi do wewnątrz i śpiewa się Kanon na dzień Zmartwychwstania Pańskiego ułożony przez św. Jana z Damaszku na podstawie homilii św. Grzegorza Teologa, św. Grzegorza z Nazjanzu i innych Ojców i hymnografów. W czasie każdej pieśni Kanonu kapłan okadza ołtarz, ikonostas i ludzi, pozdrawiając ich słowami: „Chrystus zmartwychwstał”, na co ludzie odpowiadają: „Prawdziwie zmartwychwstał”. Wielokrotne wyjście kapłana z sanktuarium dla pozdrowienia wiernych przypomina zjawianie się Zmartwychwstałego Chrystusa apostołom. Po Kanonie śpiewa się przepiękne Stychiry Paschy, a wierni w tym czasie wymieniają między sobą pocałunek pokoju. Jutrznię kończy Homilia wielkanocna św. Jana Chryzostoma odczytana przez celebrującego kapłana.
Po jutrzni odprawia się Liturgię Godziny Trzeciej i Szóstej, która składa się z niektórych tekstów dopiero co śpiewanej jutrzni.
I teraz następuje uroczysta Eucharystia Wielkanocna., w czasie której słowa ewangelii według św. Jana (1,1-17) są śpiewane w różnych językach na znak głoszenia Dobrej Nowiny wszystkim narodom i językom i na znak kosmicznego tryumfu wiary. Przez cały dzień dzwonią dzwony. Każdy może podchodzić i dzwonić do woli.
Zgodnie z przepisami liturgicznymi wczesnym popołudniem powinna być odprawiona Wieczernia wielkanocna (nieszpory), podczas której rozbrzmiewa radosny, charakterystyczny dla wielkich świąt prokimen: „Jakiż bóg jest tak wielki, jak Bóg nasz, Ty jesteś Bogiem działającym cuda” (Ps 77(76),14). Po tym wielkim prokimnie jest czytana ewangelia o zjawieniu się Chrystusa Apostołom „wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia” (J 20,19-23).
Święto Wielkanocy trwa cały tydzień. Codziennie po Eucharystii odbywa się procesja dokoła świątyni. Cały też tydzień są otwarte Wrota Królewskie na znak tego, że przez zmartwychwstanie Chrystusa wszyscy wierni mają otwarty dostęp do Golgoty i Zmartwychwstania, że Chrystus swą Męką, Śmiercią i Zmartwychwstaniem połączył niebo z ziemią.
W sobotę wielkanocnego tygodnia po Liturgii rozdziela i rozdaje się ARTOS – duży drożdżowy pszenny postny chleb. W noc Zmartwychwstania został on poświęcony. Przypomina Baranka, którego Żydzi jedli przed wyjściem z niewoli egipskiej, a chrześcijanie, spożywając ten chleb, dzięki Męce i Zmartwychwstaniu Chrystusa, będą uwolnieni od grzechów. Cały tydzień Artos leżał przed ikonostasem i wraz ikoną Zmartwychwstania noszony był w procesjach.
Drugą niedzielę (za pierwszą niedzielę uważana jest sama Pascha) po Wielkanocy nazywa się Tomaszową. W czasie Eucharystii czyta się fragment ewangelii o braku wiary u apostoła Tomasza w Zmartwychwstanie, o jego pragnieniu ujrzenia Zmartwychwstałego, o tym, jak zjawił się przed nim Chrystus i powiedział: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli” (J 20,26-29). Słowa te są skierowane również do nas. Przypominają nam one, że wiara wyposażona jest we wzrok duchowy, który przenika poprzez zasłonę widzialnego i dotykalnego.
We wtorek Tomaszowego tygodnia (a praktycznie już w niedzielę po Eucharystii) odbywa się wspominanie zmarłych. Wieść o pustym grobie Chrystusa niesiemy naszym zmarłym. Bardzo logicznie i teologicznie: pusty grób Chrystusa jest gwarantem naszego zmartwychwstania. Jest to główny dzień zaduszny w obrządku greckim tak, jak 1-2 listopada w tradycji rzymskiej.
W trzecią niedzielę czci się pamięć tych niewiast, które stały przy Panu Jezusie na Golgocie, w orszaku pogrzebowym odprowadziły Jego Ciało do grobu, a o świtaniu w niedzielę spieszyły do grobu z wonnościami. Im pierwszym dane było zaznać radości zmartwychwstania Chrystusowego.
Liturgia czwartej niedzieli – o paralityku (J 5,1-16) – uświadamia nam, jak ścisła jest więź między grzechem i niemocą; mówi nam o tym, że prawdziwie uzdrowić człowieka może tylko Jezus Chrystus.
Niedziela piąta poświęcona jest o Samarytance (J 4,4-12), której Chrystus opowiedział o religii „Ducha prawdy” nie ograniczonej jakimś jednym miejscem, ani też nie dotyczącej jednego tylko narodu.
Nabożeństwo szóstej niedzieli o niewidomym (J 9,1-38) – porównuje uzdrowienie niewidomego od urodzenia z odzyskaniem duchowego wzroku przez człowieka.
W czwartek szóstego tygodnia po Wielkanocy, w czterdziesty dzień od Zmartwychwstania Chrystusa, czcimy Jego Wniebowstąpienie. Zostało ono ustanowione i obchodzone w Jerozolimie już w IV wieku. Ma za przedmiot tryumf Chrystusa, który z ciałem wraca do nieba, by tam zasiąść na tronie z naturą ludzką. Dlatego jest to dzień i naszego tryumfu: przez nasz związek z Chrystusem w jedności Jego mistycznego Ciała dokonujemy tak samo naszego wejścia do nieba nie wprost, lecz czekając aż Pan przyjdzie osądzić świat i wezwie swych wybranych, by ich wprowadzić do swego Królestwa.
Siódma niedziela – świętych ojców Kościoła – upamiętnia tych hierarchów, którzy sprecyzowali doktrynę Kościoła na siedmiu Soborach Powszechnych.
I wreszcie Pięćdziesiątnica: początek historii Kościoła, dzień jego narodzin. Mocy mowy Piotrowej (Dz 2,22-33) nie można z niczym porównać. Tego dnia tysiące Żydów przyjęło chrzest w imię Jezusa..
Cóż się stało z uczniami? Cóż niespodziewanie przemieniło ich w odważnych głosicieli Chrystusa?
Żadne studia historyków nie dadzą na te pytania odpowiedzi. Dotykamy tu tajemnicy Ducha Bożego, który został zesłany przez Jezusa Chrystusa dla wzmocnienia Jego rodzącego się Kościoła.
Od tej chwili, gdy nad uczniami dał się słyszeć z nieba tajemniczy dźwięk, przypominający szum wiatru, a równocześnie ukazały się im także języki niebieskiego ognia, stali się jak gdyby innymi ludźmi. Ci, którzy jeszcze niedawno w strachu uciekali z Getsemani, zaczynają publicznie rozpowszechniać Ewangelię.
Nie powstrzymają ich ani groźby arcykapłanów, ani tortury, ani więzienie. Po nich przyjdą następne pokolenia. Przeciw nim sprzysięgną się władcy i filozofowie, urzędnicy i policja. Jednakże mimo śmierci ponoszonej na krzyżach, na stosach i na arenach cyrków, wytrwają dzięki mocy Ducha.
Poddani zostaną ogromnej fali pokus i zgorszenia: będą ich mamić rzekomi chrześcijanie, rzekomi chrześcijańscy władcy, niegodni duszpasterze, fałszywi nauczyciele i odstępcy. Nic jednak nie będzie już w stanie zniszczyć Kościoła Chrystusowego.
Święto Pięćdziesiątnicy to dzień zstąpienia Ducha Bożego na Kościół. Początek Kościoła dał Ojciec w Starym Testamencie – epoka Ojca; jego ziemskie wcielenie stworzył Syn-Logos – epoka Syna; zaś działa w nim do końca świata Duch – epoka Ducha Świętego. Dlatego święto narodzin Kościoła nazywamy dniem Trójcy Świętej.
Po Eucharystii dnia Trójcy Świętej bezpośrednio następuje wieczernia (nieszpory), podczas której kapłan odmawia trzy długie, głęboko teologiczne modlitwy skierowane ku Trójjedynemu Bogu. Podczas ich odmawiania wszyscy klękają po raz pierwszy od Wielkanocy.
W tradycji wschodnich chrześcijan święto Trójcy związane jest z pożegnaniem wiosny i przywitaniem lata. W tym dniu cerkwie i domy z dawien dawna dekoruje się gałązkami wierzby, kwiatami, tatarakiem na cześć Ducha Bożego-Dawcy Życia.
W poniedziałek po Pięćdziesiątnicy Kościół Wschodni w szczególny sposób czci Ducha Pańskiego, który odegrał główną rolę w wydarzeniu Pięćdziesiątnicy (słow. Duchow dień).
W greckim obrządku dniem poświęconym Wszystkim Świętym jest pierwsza niedziela po Zielonych świątkach, taki tego sens: Chrystus swym życiem, męką, śmiercią, wysłużył dla nas duchowe bogactwa; kto z nich skorzystał, jest święty; a więc po odświętowaniu Chrystusa Męki, Zmartwychwstania, Wniebowstąpienia, Zesłania Ducha Świętego, w pierwszą niedzielę po tym Zesłaniu Ducha Świętego świętujemy dzień Wszystkich świętych całego świata, tryumf łaski Chrystusowej w sercach wiernych chrześcijan; a w drugą niedzielę po Zielonych świątkach obchodzimy uroczystość świętych każdy swego narodu, regionu. (W Kostomłotach obchodzimy w tym dniu drugi raz naszych Błogosławionych Unickich Męczenników z Pratulina).
I odtąd idzie cykl niedziel i tygodni „po Pięćdziesiątnicy” aż do okresu przedpościa następnego roku liturgicznego.
Opracował: o. archim. Roman Piętka MIC, www.cyrylimetody.marianie.pl
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Sunday, 20 May 2012 )
|
|
|
Rok liturgiczny w Kościołach Wschodnich |
|
|
Rok liturgiczny w Kościołach Wschodnich
Modlitwa liturgiczna zawiera dwa rodzaje obrzędów: jedne wykonuje się przy pewnych okazjach, na życzenie wiernych, jak sakramenty (wyjąwszy Eucharystię), sakramentalia, błogosławieństwa i inne obrzędy; drugie - powracają regularnie, w określonych dniach i godzinach: jest to Modlitwa godzin i boska Liturgia Eucharystyczna.
Obrzędy, które powracają regularnie i na ogół codziennie, składają się z dwóch części: jedną stanowi element stały, niezmienny, zwany wspólnym; drugą - element zw. własnym, który zmienia się w zależności od następujących po sobie cykli roku liturgicznego.
W obrządku bizantyjskim rok liturgiczny zawiera w sobie cztery cykle, które się nawzajem przenikają i na siebie nakładają, by nadać modlitwie liturgicznej jej szczególny charakter nieskończenie urozmaicony i daleki od monotonii.
1. Istnieje więc przede wszystkim cykl tygodniowy, wiążący z każdym dniem tygodnia wspomnienie jakiejś szczególnej tajemnicy, świętego lub grupy świętych. I tak, niedziela poświęcona jest pamiątce Zmartwychwstania Chrystusa; poniedziałek - aniołom; wtorek i środa przywołuje na pamięć tajemnicę Krzyża Świętego; w czwartek oddaje się cześć Apostołom, Cudotwórcom i Biskupom, szczególnie św. Mikołajowi; w sobotę wspomina się wszystkich świętych i zmarłych. O Matce Bożej nigdy się nie zapomina. Ona jest wspominana codziennie we wszystkich oficjach, a szczególnie w niedzielę, środę i piątek, z racji Jej udziału w tajemnicy Odkupienia.
2. Na drugim miejscu mamy cykl ośmiu tygodni, zw. cyklem oktoicha1, stosownie do ośmiu tonów muzyki bizantyjskiej. Seria ośmiu tygodni lub ośmiu tonów zaczyna się niedzielą św. Tomasza, następującą po niedzieli wielkanocnej.
3. Następnie idzie cykl roczny świąt ruchomych zgrupowanych całkowicie wokół Paschy. Obejmuje on 18 tygodni: 10 tygodni przygotowawczych przed Paschą czyli okres Triodionu Postnego2 i 8 tygodni Triodionu Kwiecistego3, czyli okresu od Paschy do niedzieli Wszystkich Świętych, która następuje zaraz po Zielonych Świątkach.
4. I wreszcie cykl roczny świąt stałych. W obrządku bizantyjskim rok liturgiczny zaczyna się 1 września i kończy 31 sierpnia.
1 Oktoich to księga liturgiczna obrządku bizantyjskiego zawierająca teksty i porządek służby Bożej jako codziennej oficjalnej modlitwy Kościoła dla cyklu tygodniowego rozdzielonego w ciągu roku wg ośmiu tonów śpiewu liturgicznego.
2 Księga liturgiczna obrządku bizantyjskiego zawierająca porządek i teksty nabożeństw dla świąt ruchomych cyklu tygodniowego przypadających w okresie poprzedzającym W. Post i w okresie W. Postu. Okres liturgiczny zawarty w Triodionie Postnym kończy się W. Tygodniem.
3 Księga liturgiczna zawierająca porządek i teksty nabożeństw dla świąt ruchomych cyklu tygodniowego przypadających w okresie wielkanocnym od niedzieli Zmartwychwstania do niedzieli Wszystkich Świętych (pierwsza niedziela po Zielonych Świątkach).
Opracował: o. archim. Roman Piętka MIC, www.cyrylimetody.marianie.pl
Link zewnętrzny:
Menologion na www.cyrylimetody.marianie.pl
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Sunday, 08 December 2013 )
|
|
|
