|
|
Św. Teodozjusz Pieczerski  Urodził się około roku 1029 w miejscowości Wasyliw, niedaleko od Kijowa.
W młodości usiłował pielgrzymować do Ziemi Świętej, następnie zaś praktykował ten rodzaj życia Bogu poświęconego, który w ascezie ruskiej nazywa się jurodstwem - stał się szalonym dla Chrystusa. Mimo protestów matki dołączył (1055r.) do grupy mnichów zgromadzonych przez Antoniego w Ławrze pod Kijowem zwanej później Ławrą Pieczerską (Ławra Peczerśka). Tam też otrzymał postrzyżyny, później zaś święcenia kapłańskie. Gdy Antoni usunął się na powrót do pustelni, a wyznaczonego przezeń następcę, Barlaama, książę Izasław wyznaczył na przełożonego do nowego klasztoru św. Dymitra, Teodozjusz został wybrany ihumenem w Ławrze. Pod jego kierownictwem ośrodek bardzo się rozwinął: znacznie zwiększyła się liczba mnichów, wokół pieczar rozbudowano budynki ławry, Teodozjusz wybudował cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny. Najważniejszym bodaj dziełem Teodozjusza było jednak wprowadzenie w Ławrze, a poprzez nią rozpowszechnienie po całej Rusi, reguły św. Teodora Studyty, ściślej mówiąc tej jej wersji, którą sporządził patriarcha konstantynopolitański - Aleksy Studyta (1025-1043). Miało to olbrzymi wpływ na dalszy rozwój życia zakonnego na Rusi. Stąd niektórzy nazwali Teodozjusza ruskim Benedyktem. Nie wiemy dokładnie, jaką rolę odegrał Teodozjusz w życiu publicznym i jaka była jego funkcja w polityce dynastycznej młodego państwa. Wiadomo jednak, że popadł w konflikt najpierw z samym Izjasławem (1069), a potem z księciem Światosławem (1073), którego przez pewien czas uznawał za uzurpatora. Pod koniec życia stosunki między księciem a klasztorem i jego ihumenem uległy poprawie. Teodozjusz zasnął w Panu 3 maja 1074 r. Dokładnie nie wiadomo, kiedy oficjalnie rozpoczął się jego kult jako świętego. Według kroniki ruskiej Powieści lat minionych w roku 1091 przeniesiono uroczyście jego relikwie do cerkwi Zaśnięcia w Ławrze. Była to już bezsprzecznie forma kultu należna osobie uznawanej za świętą. W roku 1108 za sprawą metropolity Teoktysta, wpisano Teodozjusza w tzw. "Synodyk". Najbardziej jednak do utrwalenia kultu Teodozjusza przyczynił się autor jego żywota, mnich z Ławry znany w historiografii pod imieniem Nestor, który uważał siebie za ucznia Teodozjusza. Św. Teodozjusz czczony był zawsze w Kościele greckokatolickim jako jeden z pierwszych organizatorów życia zakonnego Kościoła Kijowskiego. Materiał pochodzi z serwisu Zakonu Świętego Bazylego Wielkiego, www.bazylianie.pl |
|
| Ostatnia aktualizacja ( Thursday, 13 May 2010 ) |
| < Poprzedni | Następny > |
|---|
