Boska Liturgia św. Jana Złotoustego
(wersja z transkrypcją polską tekstu słowiańskiego)
Druga część
<<< wstecz (1) [2] dalej >>>
LITURGIA KATECHUMENÓW
I. Obrzędy przygotowawcze
OKADZENIE
Diakon (a gdy go nie ma - Kapłan), kreśląc Kadzielnicą znak krzyża, okadza Żertwiennik, ołtarz, ikony w Sanktuarium, Święte Wrota, Ikonostas, ludzi, wraca do Sanktuarium, okadza znów Ołtarz i Kapłana. Okadzając, odmawia Troparion i Psalm 50.
KD. W grobie byłeś ciałem, w otchłani duszą, jako Bóg, w raju zaś z łotrem, a na tronie z Ojcem i Duchem Świętym siedziałeś, Chryste wszystko wypełniający, nieogarnięty.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w Swojej łaskawości, w ogromie Swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość! Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego! Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak, że się okażesz sprawiedliwym w Swym wyroku i prawym w Swoim osądzie. Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka. Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję. Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył! Odwróć oblicze Swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia! Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego! Nie odrzucaj mnie od Swego oblicza i nie odbieraj mi Świętego Ducha Swego.
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym! Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.
Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco: niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość! Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń choćbym je dawał. Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.
Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci: odbuduj mury Jeruzalem! Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.
|
Wo hrobie płotski‚ wo adie że s duszeju jako Boh‚ w rai że s pazbojnikom‚ i na prestole był jesi‚ Christie‚ so Otcem i Duchom‚ wsia ispołniajaj‚ nieopisannyj.
Pomiłuj mia‚ Boże‚ po wielicej miłosti Twojej‚ i po mnożestwu szcziedrot Twoich oczisti biezzakonije moje. Naipaczie omyj mia ot biezzakonija mojeho i ot hrecha mojeho oczisti mia! Jako biezzakonije moje az znaju, i hrech moj predo mnoju jest’ wynu. Tiebie jedinomu sohreszych i łukawoje pred Toboju sotworich: jako da oprawdiszysia wo słowiesiech Twoich i pobiediszy‚ wniehda suditi ti. Sie bo w biezzakoniich zacziat jesm’, i wo hresiech rodi mia mati moja. Sie bo istinu wozlubił jesi: Biezwiestnaja i tajnaja premudrosti Twojeja jawił mi jesi.
Okropiszy mia issopom i ocziszcziusia: omyjeszy mia‚ i paczie snieha ubielusia. Słuchu mojemu dasi radost’ i wiesielije: wozradujutsia kosti smirennyja. Otwrati lice Twoje ot hrech moich i wsia moja biezzakonija oczisti. Sierdce czisto soziżdi wo mnie, Boże, i duch praw obnowi wo utrobie mojej. Nie otwierży mienie ot lica Twojeho i Ducha Twojeho Swiataho nie otymi ot mienie.
Wozdażd’ mi radost’ spasienija Twojeho i duchom władycznym utwierdi mia. Nauczu biezzakonnyja putiem Twoim‚ i niecziestiwii k Tiebie obratiatsia.
Izbawi mia ot krowiej‚ Boże‚ Boże spasienija mojeho: wozradujetsia jazyk mój prawdie Twojej. Hospodi‚ ustnie moi otwierzieszy‚ i usta moja wozwiestiat chwału Twoju.
Jako aszczie by woschotieł jesi żertwy‚ dał bych ubo: wsiesożżenija nie błahowoliszy. Żertwa Bohu duch sokruszen: sierdce sokruszenno i smirenno Boh nie unicziżyt.
Ubłaży, Hospodi, błahowolenijem Twoim Siona‚ i da soziżdutsia stieny Ijerusalimskija: Tohda błahowoliszy żertwu prawdy, woznoszenije i wsiesożehaemaja: Tohda wozłożat na ołtar’ Twój tielcy.
|
Po czym oddaje Kadzielnicę.
MODLITWY PRZED OŁTARZEM
Kapłan i Diakon stają razem przed świętym Ołtarzem i kłaniają się trzykrotnie, odmawiając modlitwy:
KD. Królu niebieski, Wspomożycielu, Duchu prawdy, Który wszędzie jesteś i wszystko wypełniasz, Skarbnico wszelkiego dobra i Dawco życia, przyjdź i zamieszkaj w nas i obmyj nas z wszelkiej nieczystości i zbaw, o Dobry, dusze nasze (pokłon).
Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli (dwa razy i pokłon).
Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić chwałę Twoją! (pokłon).
|
Caru niebiesnyj, Utieszytielu, Dusze istiny, Iże wiezdie syj i wsia ispołniajaj, Sokrowiszczie błahich i żyzni Podatielu, priidi i wsielisia w ny i oczisti ny ot wsiakija skwierny i spasi, Błaże, duszy nasza.
Sława w wysznich Bohu‚ i na ziemli mir‚ w cziełowiecech błahowolenije.
Hospodi‚ ustnie moi otwierzieszy, i usta moja wozwiestiat chwału Twoju.
|
Kapłan całuje Księgę Ewangelii, a Diakon Ołtarz i następuje dialog między Diakonem i Kapłanem. Diakon pochyla przed Kapłanem głowę i, trzymając trzema palcami prawej ręki Orarion, mówi:
D. Już czas rozpocząć służbę Bogu; pobłogosław, ojcze
K. Błogosławiony Bóg nasz w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen. Pomódl się za mnie, ojcze święty!
K. Niech Pan kieruje twoimi krokami.
D. Wspomnij mnie, ojcze święty!
|
Wremia sotworiti Hospodiewi‚ władyko‚ błahosłowi.
Błahosłowien Boh nasz wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń. Pomolisia o mnie, władyko swiatyj.
Da isprawit Hospod’ stopy Twoja.
Pomiani mia‚ władyko swiatyj.
|
Kapłan błogosławi Diakona prawą ręką.
K. Niech Pan wspomni ciebie w Królestwie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen.
|
Da pomianiet tia Hospod’ Boh wo Carstwii Swojem, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
Diakon całuje rękę Kapłana, kłania się Ołtarzowi i północnymi Drzwiami wychodzi przed Święte Wrota i znowu kłania się trzy razy.
|
D. Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić Twoją chwałę!
|
Hospodi‚ ustnie moi otwierzeszy‚ i usta moja wozwiestiat chwału Twoju.
|
II. Wstęp
DOKSOLOGIA WSTĘPNA
|
D. Pobłogosław, ojcze.
|
Błahosłowi, władyko.
|
Kapłan Księgą Ewangelii czyni znak krzyża nad Ołtarzem.
K. Błogosławione Królestwo Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
*(Chór) Amen.
|
Błahosłowieno Carstwo Otca i Syna i Swiataho Ducha nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
WIELKA EKTENIA
Na każde wezwanie Diakona chór odpowiada: "Panie, zmiłuj się".
D. W pokoju do Pana módlmy się.
O pokój z wysokości i o zbawienie dusz naszych, do Pana módlmy się.
O pokój dla całego świata, pomyślność świętych Kościołów Bożych i jedność wszystkich, do Pana módlmy się.
Za ten święty Dom Boży i za tych, co z wiarą, pobożnością i bojaźnią Bożą do niego przychodzą, do Pana módlmy się.
Za Jego Świątobliwość ojca naszego i Arcykapłana Powszechnego N., Papieża Rzymskiego, i za Najdostojniejszego Metropolitę (lub Arcybiskupa lub Biskupa) naszego N., czcigodnych kapłanów, diakonów Chrystusa, całe duchowieństwo i lud Boży, do Pana módlmy się.
Za chronioną przez Boga ojczyznę naszą, władze państwowe i jej wojsko, do Pana módlmy się.
Za to miasto (lub tę wieś lub ten klasztor) za wszystkie miasta, kraje i za wszystkich wiernych w nich mieszkających, do Pana módlmy się.
O dobrą pogodę, obfite urodzaje i o czasy spokojne, do Pana módlmy się.
Za podróżujących, chorych, cierpiących, uwięzionych oraz ich ocalenie, do Pana módlmy się.
O uwolnienie[1] nas od wszelkiego ucisku, gniewu[2] Bożego, niebezpieczeństw i nieszczęśliwego losu, do Pana módlmy się.
Weź w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.
Wspominając przenajświętszą, prze-czystą, przebłogosławioną i pełną chwa-ły Panią naszą Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję oraz wszystkich świę-tych, polecajmy siebie samych, naszych bliskich i całe nasze życie Chrystusowi Bogu.
* Tobie, o Panie.
|
Mirom Hospodu pomolimsia.
O swyszniem mire i spasienii dusz naszych, Hospodu pomolimsia.
O mire wsieho mira, błahostojanii swiatych Bożyich cerkwiej i o sojedinienii wsiech, Hospodu pomolimsia.
O swiatiem chramie siem i s wieroju, błahohowienijem i strachom Bożyim wchodiaszczich w oń, Hospodu pomolimsia.
O Hospodinie i otce naszem swiatiejszem wsielenstiem Archijereje imia rek, Papie Rimskom i o Hospodinie naszem błażenniejszem Mitropolitie (ili wysokopreoswiaszczienniejszem Archi-jepiskopie, ili preoswiaszczienniejszem episkopie) imia rek, cziestniem preswitierstwie, wo Christie dijakonstwie, o wsiem pricztie i ludiech, Hospodu pomolimsia.
O bohochranimiej stranie naszej, predierżaszczich włastiech naszych i woinstwie jeja, Hospodu pomolimsia.
O hradie siem (ili O wiesi siej ili swiatiej obitieli siej), wsiakom hradie, stranie i wieroju żywuszczich w nich, Hospodu pomolimsia.
O błahorastworenii wozduchow, izobilii płodow ziemnych i wremieniech mirnych, Hospodu pomolimsia.
O pławajuszczich, putieszestwujusz-czich‚ nieduhujuszczich, strażdusz-czich, pleniennych i o spasienii ich, Hospodu pomolimsia.
O izbawitisia nam ot wsiakija skorbi, hniewa i nużdy, Hospodu pomolimsia.
Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.
Preswiatuju, preczistuju, prebłahosłowiennuju, sławnuju Władyczicu naszu Bohorodicu i prisnodiewu Mariju, so wsiemi swiatymi pomianuwsze sami siebie, i druh druha i wies’ żywot nasz Christu Bohu predadim.
Tiebie, Hospodi.
|
Diakon robi pokłon i staje przed ikoną Chrystusa. Kapłan w międzyczasie odmawia modlitwę pierwszej antyfony.
K. (po cichu) Panie Boże nasz, którego potęga jest niewypowiedziana a chwała nie do pojęcia; którego miłosierdzie jest bez granic a miłość do ludzi niewysłowiona; Ty Sam, Panie, w Swej łaskawości wejrzyj na nas i na tę świątynię, i okaż nam oraz tym, którzy się z nami modlą, obfite Swoje miłosierdzie i Swoje zmiłowania.
(głośno) Albowiem Tobie należy się wszelka chwała, cześć i hołd, Ojcu, Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi Boże nasz, Jehoże dierżawa nieskazanna, i sława niepstiżyma, Jehoże miłost’ biezmierna, i cziełowiekolubije nieizreczienno: Sam, Władyko, po błahoutrobiju Twojemu, prizri na ny, i na swiatyj chram siej i sotwori s nami, i molaszczimisia s nami, bohatyja miłosti Twoja, i szcziedroty Twoja.
Jako podobajet Tiebie wsiakaja sława, cziest’ i pokłonienije, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
PIERWSZA ANTYFONA
Chór śpiewa pierwszą Antyfonę, której treść zależy od dnia i okresu liturgicznego. Najczęstszym elementem pierwszej Antyfony jest Psalm 103:
* Błogosław, duszo moja, Pana, błogosławiony jesteś, Panie.
Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze święte Imię Jego! Błogosław, duszo moja, Pana, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach!
On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe niemoce, On życie twoje wybawia od zguby, On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem, On twoje dni nasyca dobrami: odnawia się młodość twoja jak orła.
Pan czyni dzieła sprawiedliwe, bierze w opiekę wszystkich uciśnionych. Drogi swoje objawił Mojżeszowi, dzieła Swoje synom Izraela.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo łagodny. Nie wiedzie sporu do końca i nie płonie gniewem na wieki.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca.
Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze święte Imię Jego! Błogosławiony jesteś, Panie!
|
Błahosłowi, dusze moja, Hospoda, błahosłowien jesi, Hospodi.
Błahosłowi, dusze moja, Hospoda i wsia wnutrenniaja moja imia swiatoje Jeho! Błahosłowi, dusze moja, Hospoda i nie zabywaj wsiech wozdajanij Jeho.
Ocziszcziajuszcziaho wsia biezzakonija twoja, iscelajuszcziaho wsia nieduhi twoja. Izbawlajuszcziaho ot istlenija żywot twoj, wienczajuszcziaho tia miłostiju i szczedrotami. Ispołniajuszczaho wo błahich żełanije twoje: obnowitsia jako orla junost’ twoja.
Tworaj miłostyni Hospod’ i sud’bu wsiem obidimym. Skaza puti Swoja Moisieowi, synowom izrailewym chotienija Swoja.
Szcziedr i miłostiw Hospod’, dołhotierpieliw i mnohomiłostiw. Nie do konca prohniewajetsia niże, w wiek wrażdujet.
Nie po biezzakonijem naszym sotworił jest’ nam, niże po hrechom naszym wozdał jest’ nam.
Błahosłowi, dusze moja, Hospoda i wsia wnutrenniaja moja imia swiatoje Jeho! Błahosłowien, jesi, Hospodi.
|
MAŁA EKTENIA
Diakon powraca przed Święte Wrota.
D. Nieustannie w pokoju do Pana módlmy się.
* Panie, zmiłuj się.
D. Weź nas w opiekę, zbaw nas, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.
* Panie, zmiłuj się.
D. Wspominając przenajświętszą, przeczystą, przebłogosławioną i pełną chwały Panią naszą Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję oraz wszystkich świętych, polecajmy siebie samych, naszych bliźnich i całe nasze życie Chrystusowi Bogu.
* Tobie, o Panie.
|
Paki i paki mirom Hospodu pomolimsia.
Hospodi pomiłuj.
Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.
Hospodi pomiłuj
Preswiatuju, preczistuju, prebłahosłowiennuju, sławnuju Władyczicu naszu Bohorodicu i prisnodiewu Mariju, so wsiemi swiatymi pomianuwsze sami siebie, i druh druha wies’ żywot nasz Christu Bohu predadim.
Tiebie, Hospodi.
|
Diakon odchodzi przed ikonę Chrystusa.
K. (po cichu) Panie Boże nasz, zbaw Swój lud i błogosław Swoje dziedzictwo, zachowaj w pokoju całość Swojego Kościoła. Uświęć tych, którzy miłują piękno Twojego Domu; Swoją Boską mocą obdarz ich nawzajem chwałą i nie opuszczaj nas, którzy pokładamy w Tobie nadzieję.
(głośno) Albowiem Twoje jest panowanie i Twoje jest Królestwo i moc i chwała, Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi Boże nasz‚ spasi ludi Twoja‚ i błahosłowi dostojanije Twoje‚ ispołnienije Cerkwie Twojeja sochrani‚ oswiati lubiaszczija błaholepije domu Twojeho: Ty tiech wozprosławi Bożestwiennoju Twojeju siłoju‚ i nie ostawi nas‚ upowajuszych na Tia.
Jako Twoja dierżawa i Twoje jest’ carstwo i siła i sława Otca i Syna i Swiatago Ducha, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
DRUGA ANTYFONA
Chór śpiewa drugą Antyfonę. Najczęściej jest to Psalm 145:
* Chwal, duszo moja, Pana, chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę; chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę stniał.
Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia. Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi, wówczas przepadają jego zamiary.
Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim, który stworzył niebo i ziemię, i morze ze wszystkim, co w nich istnieje.
On wiary dochowuje na wieki, daje prawo uciśnionym i daje chleb głodnym. Pan uwalnia jeńców. Pan przywraca wzrok niewidomym, Pan podnosi pochylonych, Pan miłuje sprawiedliwych.
Pan strzeże przychodniów, chroni sierotę i wdowę, i na bezdroża kieruje występnych. Pan króluje na wieki, Bóg twój, Syjonie przez pokolenia.
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Jednorodzony Synu i Słowo Boga, Ty, Nieśmiertelny, zechciałeś dla naszego zbawienia przyjąć ciało od Najświętszej Bogurodzicy i zawsze Dziewicy Maryi, i stałeś się człowiekiem bez żadnej zmiany, Ty, Chryste Boże, ukrzyżowany, śmiercią śmierć zniszczyłeś, Ty, jedna z osób Świętej Trójcy, wychwalany na równi z Ojcem i Duchem Świętym, zbaw nas.
|
Chwali, dusze moja, Hospoda: woschwalu Hospoda w żywotie mojem, poju Bohu mojemu dondieże jesm’.
Nie nadiejtiesia na kniazi, na syny czełowieczieskija, w nichże niest’ spasienija. Izydiet duch jeho i wozwratitsia w ziemlu swoju: w toj dień pohibnut wsia pomyszlenija jeho.
Błażen, jemuże Boh Iakowl pomoszcznik jeho, upowanije jeho na Hospoda Boha swojeho, sotworszaho niebo i ziemlu, more i wsia jaże w nich.
Chraniaszcziaho istinu w wiek, tworaszcziaho sud obidimym, dajuszcziaho piszczu ałczuszczim. Hospod’ reszyt okowannyja: Hospod’ umudrajet slepcy: Hospod’ nizwodit nizwierżennyja: Hospod’ lubit prawiedniki.
Hospod’ chranit priszelcy, sira i wdowu priimiet i put’ hresznych pohubit. Wocaritsia Hospod’ wo wiek, Boh twoj Sionie w rod i rod.
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Jedinorodnyj Synie i Słowie Bożyj, Biessmiertien syj, i izwoliwyj spasienija naszeho radi wopłotitisia ot swiatyja Bohorodicy i Prisnodiewy Marii, nieprełożno wocziełowiecziwyjsia, raspnyjsia że, Christie Boże, smiertiju smiert’ poprawyj, jedin Syj Swiatyja Troicy, sprosławlajemyj Otcu i Swiatomu Duchu, spasi nas.
|
MAŁA EKTENIA
Diakon przychodzi przed Święte Wrota.
|
D. Nieustannie... (jak wyżej).
|
Paki i paki...
|
Diakon kłania się, wchodzi do Sanktuarium i staje obok Kapłana.
K. (po cichu) Ty, który dałeś nam te wspólne i jednomyślne modlitwy, który przyrzekłeś spełnić prośby dwóch lub trzech będących jednej myśli w imię Twoje, Ty Sam teraz spełnij dla pożytku wszystkich prośby sług Swoich, dając nam w obecnym świecie poznanie Twej prawdy a w przyszłym życie wieczne.
(głośno) Albowiem Ty jesteś Bogiem dobrym i miłującym człowieka i Tobie chwałę oddajemy, Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Iże obszczija sija, i sohłasnyja darowawyj nam molitwy, Iże i dwiema, ili trem‚ sohłasujuszczimsia o imieni Twojem‚ proszenija podati obieszczawyj: Sam i nynie rab Twoich proszenija k poleznomu ispołni‚ podaja nam w nastojaszcziem wiece poznanije Twojeja istiny‚ i w buduszcziem żywot wiecznyj daruja.
Jako błah i Cziełowiekolubiec Boh jesi, i Tiebie sławu wozsyłajem, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
TRZECIA ANTYFONA
Otwiera się Święte Wrota.
* W Królestwie Swoim wspomnij nas, Panie, gdy przyjdziesz w królestwie Twoim.
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was.
Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie.
|
Wo carstwii Twojem pomiani nas, Hospodi, jehda priidieszi wo carstwii Twojem.
Błażeni niszczii duchom, jako tiech jest’ Carstwo Niebiesnoje.
Błażeni płaczuszczii, jako tii utieszatsia
Błażeni krotcyi, jako tii naslediat ziemlu.
Błażeni ałcziuszczii i żażduszczii prawdy, jako tii nasytiatsia.
Błażeni miłostiwii, jako tii pomiłowani budut.
Błażeni czistii sierdcem, jako tii Boha uzrat.
Błażeni mirotworcy, jako tii synowie Bożyi narekutsia.
Błażeni izgnani prawdy radi, jako tiech jest’ Carstwo Niebiesnoje.
Błażeni jestie, jehda ponosiat wam i iżdienut i rekut wsiak zoł głagoł na was łżuszczie Mienie radi.
Radujtiesia i wiesielitiesia, jako mzda wasza mnoha na niebiesiech.
|
[1] 1Tes 1,10.
[2] Jw.
|
