|
D. Stańmy godnie, stańmy z bojaźnią! Bądźmy uważni, aby zanieść w pokoju świętą Modlitwę Eucharystyczną.
|
Staniem dobre, staniem so strachom: wonmiem‚ swiatoje woznoszenije w mire prinositi.
|
Diakon powraca do Sanktuarium.
|
* Miłosierny dar pokoju, ofiarę chwały.
|
Miłost’ mira, żertwu chwalenija.
|
Kapłan odwraca się do ludzi i błogosławi.
K. Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa i miłość Boga i Ojca i udział w darach Ducha Świętego niech będą z wami wszystkimi.
* I z duchem twoim.
|
Błahodat’ Hospoda naszeho Iisusa Christa, i luby Boha i Otca i pricziastije Swiataho Ducha budi so wsiemi wami.
I so duchom twoim.
|
Kapłan zwrócony na Wschód podnosi w górę ręce
K. W górę serca.
* Wznosimy je do Pana.
K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
* Godne to i sprawiedliwe [kłaniać się Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, Trójcy współistotnej i niepodzielnej].
|
Hore imieim sierdca.
Imamy ko Hospodu.
Błahodarim Hospoda.
Dostojno i prawiedno jest’ [pokłaniatisia Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, Troice jedinosuszczniej i nierazdielniej].
|
PREFACJA
Kapłan modli się po cichu.
K. TY, KTÓRY JESTEŚ, Władco, Panie Boże, Ojcze Wszechmogący godny hołdu! Prawdziwie godne to i sprawiedliwe i należne ogromnej Twej wspaniałości i doskonałości chwalić Ciebie, opiewać Ciebie, błogosławić Ciebie, Tobie oddawać hołd, Tobie dzięki składać, wysławiać Ciebie, jedynego rzeczywiście istniejącego Boga; składać Tobie to nasze umysłowe uwielbienie sercem wyniszczonym skruchą i w duchu pokory, bo to Ty jesteś Tym, który darował nam łaskę poznania Twej prawdy. Ale czy ktoś jest zdolny opowiedzieć o dziełach Twojej potęgi i uczynić głośnymi wszystkie Twoje chwalebne czyny albo w każdym czasie rozgłaszać wszystkie Twoje cuda?
Władco wszechświata, Panie nieba i ziemi i wszelkiego stworzenia widzialnego i niewidzialnego, Który zasiadasz na tronie chwały i spoglądasz na przepaści, odwieczny, niewidzialny, nieosiągalny, nieogarniony, niezmienny, Ojcze Pana naszego Jezusa Chrystusa, wielkiego Boga i Zbawiciela, Nadziei naszej.
On jest ikoną Twojej dobroci, odciskiem o podobnym kształcie ukazującym Sobą Ciebie jako Ojca; Słowem Życia, Prawdziwym Bogiem, przedwieczną Mądrością, Życiem, Uświęceniem, Mocą, prawdziwym Światłem.
Przez Niego objawił się Duch Święty, Duch Prawdy, Który nas uczynił dziećmi adoptowanymi, Rękojmia przyszłego dziedzictwa, Zaczątek dóbr wiecznych, Moc życiodajna, Źródło uświęcenia.
Wszelki stworzenie mające dar słowa i rozumu czerpiąc z Niego siłę, oddaje Ci hołd i zasyła Ci nieustanne uwielbienie, ponieważ cały wszechświat jest na Twych usługach.
Ciebie wychwalają Aniołowie, Archaniołowie, Trony, Panowania, Zwierzchności, Władze, Potęgi i wieloocy Cherubini. Wokół Ciebie stoją Serafini; każdy z nich ma po sześć skrzydeł: dwoma zakrywają swoje twarze, dwoma nogi, a na dwóch się unosząc, niestrudzonymi ustami jeden do drugiego w niemilknących uwielbieniach...
|
Syj Władyko, Hospodi Boże Otczie wsiedierżytielu pokłaniajemyj! Dostojno jako woistinu, i prawiedno, i lepo wielikolepiju swiatyni Twojeja, Tiebie chwaliti, Tiebie pieti, Tiebie błahosłowiti, Tiebie kłaniatisia, Tiebie błahodariti, Tiebie sławiti jedinaho jako woistinu suszcziaho Boha, i Tiebie prinositi Sierdcem sokruszennym i duchom smirenija słowiesnuju siju służbu naszu, jako Ty jesi darowawyj nam poznanije Twojeja istiny. I kto dowolen wozhłahołati siły Twoja, słyszany sotworiti wsia chwały Twoja, ili powiedati cziudesa Twoja wo wsiako wremia;
Władyko wsiech, Hospodi niebiesie i ziemli, i wsieja twari, widimyja że i niewidimyja, siediaj na prestole sławy i prizirajaj biezdny, bieznaczialnie, niewidimie, niepostiżymie, nieopisannie nieizmiennie, Otczie Hospoda naszeho Iisusa Christa, wielikaho Boha i Spasitiela, upowanija naszeho,
Iże jest’ obraz Twojeja błahosti: piecziat’ rawnoobrazna, w siebie pokazuja Tia Otca, słowo żywoje, Boh istinnyj, prewiecznaja premudrost’, żywot, oswiaszczienije, siła, swiet istinnyj,
Imże Duch Światyj jawisia: Duch istiny, synopołożenija darowanije, obruczienije buduszcziaho nasledija, nacziatok wiecznych błah, żywotworaszcziaja siła, istocznik oswiaszczienija,
Ot niehoże wsia twar’ słowiesnaja że i umnaja ukreplajema Tiebie służyt i Tiebie prisnosuszcznoje wozsyłajet sławosłowije, jako wsiaczieskaja rabotna Tiebie:
Tiebie bo chwalat anhieli, archangieli, prestoli, hospodstwija, naczała, własti, siły i mnohooczitii Cheruwimy: Tiebie predstojat okrest Sierafimy, szest’ krił jedinomu: i dwiema ubo pokrywajut’ lica swoja, dwiema że nohi, i dwiema letajuszczie, wzywajut jedin ko druhomu, nieprestannymi usty, niemołcznymi sławosłowienmi…
|
Kapłan lub Diakon Gwiazdą czyni znak krzyża nad Diskosem, całuje ją i odkłada na bok.
|
...zwycięską pieśń śpiewają, wołają, wykrzykują i mówią:
|
...pobiednuju piesń pojuszczie, wopijuszczie, wzywajuszczie i hłaholuszczie:
|
HYMN ANIELSKI
|
* Święty, Święty, Święty Pan Bóg Zastępów; pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokościach. Błogosławiony, który [wciąż] przychodzi w imię Pańskie. Hosanna na wysokościach.
|
Swiat, swiat, swiat Hospod’ Sawaof; ispołn’ niebo i ziemla sławy Twojeja: osanna w wysznich, błahosłowien hradyj wo imia Hospodnie, osanna w wysznich.
|
WSPOMNIENIE OSTATNIEJ WIECZERZY
K. Z tymi błogosławionymi Mocami i my grzeszni, Panie miłujący człowieka, wołamy i mówimy: Naprawdę Ty jesteś święty i najświętszy, a Twój majestat i splendor niema granic. Wszystkie Twoje czyny naznaczone są świętością, bo według sprawiedliwości słusznym wyrokiem wszystko sprowadziłeś na nas.
Wziąłeś więc proch ziemi i stworzyłeś człowieka, zaszczyciłeś go, Boże, podobieństwem do Siebie, umieściłeś w rozkosznym raju, za przestrzeganie przykazań obiecałeś nieśmiertelność życia i korzystanie z dóbr wiecznych.
Lecz on Ciebie, prawdziwego Boga i swego Stwórcy, nie posłuchał. Dał się zwieść podstępowi węża i przez swoje grzechy sprowadził na siebie śmierć. Słusznym Swoim wyrokiem Ty, Boże, wygnałeś go z raju na ten świat i sprawiłeś, że wrócił do ziemi, z której został wzięty. Ale przygotowałeś mu wybawienie przez odrodzenie właśnie w Twym Namaszczonym. Bo nie odwróciłeś się na zawsze, dobry Boże, od Swego stworzenia, któreś uczynił i nie zapomniałeś dzieła Swoich rąk, lecz opiekowałeś się nim na różne sposoby dzięki serdecznej Swej litości.
|
S simi błażennymi siłami, Władyko cziełowiekolubczie, i my hresznii wopijem i hłaholem: swiat jesi jako woistinny i prieswiat‚ i niest’ miery wielokolepiju swiatyni Twojeja, i priepodobien wi wsiech dielech Twoich, jako prawdoju i sudom istinnym wsia nawieł jesi na ny:
Sozdaw o cziełowieka, pierst’ wziem ot ziemli, i obrazom Twoim, Boże, pocziet, położył jesi w rai sładosti, biezsmiertije żyzni i nasłażdienije wiecznych błah w sobludienije zapowiediej Twoich obieszcziaw jemu:
no presłuszawsza Tiebie istinnaho Boha, sozdawszaho jeho, i prelestiju zmijewoju priwlekszasia, umieszczwlena że swoimi prehreszenmi, izhnał jesi jeho prawiednym Twoim sudom, Boże, ot raja w mir siej, i otwratił jesi w ziemlu, ot niejaże wziat byst’, ustrojaja jemu jeże ot pakibytija spasienije, w samiem Christie Twojem: nie bo otwratiłsia jesi sozdanija Twojeho w koniec, jeże sotworił jesi, Błaże, niże zabył jesi dieła ruk Twoich, no posietił jesi mnohoobraznie, radi miłosierdija miłosti Twojeja.
|
Posłałeś proroków, dokonałeś wielkich dzieł przez Swoich świętych, którzy w każdym pokoleniu spodobali się Tobie. Mówiłeś do nas przez usta sług Swoich proroków, zapowiadając zbawienie, które ma przyjść. Dałeś na pomoc Prawo i postawiłeś przy nas Aniołów Stróżów.
Gdy wypełnił się określony czas, przemówiłeś do nas przez Samego Swego Syna, przez którego stworzyłeś wszechświat. On, który jest odblaskiem Twojej chwały i odbiciem Twej osoby, podtrzymując wszystko Swym potężnym słowem, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Tobą, Bogiem i Ojcem. Ale, będąc przedwiecznym Bogiem, zjawił się na ziemi i przebywał z ludźmi, przyjął ciało z Dziewicy Maryi, wyrzekł się wszystkiego, co miał i przyjął położenie sługi, stał się podobny do naszego nędznego ciała ziemskiego, aby nas upodobnić do obrazu Swego [ciała] w chwale [zmartwychwstania].
A ponieważ przez człowieka przyszedł na świat grzech, a przez grzech śmierć, Twój Jednorodzony Syn, będący u Ciebie, Boga i Ojca, narodziwszy się z niewiasty, świętej Bogurodzicy i zawsze Dziewicy Maryi, i poddawszy się Prawu, zechciał w Swoim ciele wydać na grzech wyrok skazujący, aby umierający z przyczyny Adama, ożyli właśnie z przyczyny Twojego Namaszczonego.
|
Proroki posłał jesi, sotworił jesi siły swiatymi Twoimi, w kojemżdo rodie błahouhodiwszymi Tiebie: hłahołał jesi nam usty rab Twoich prorokow, predwozwieszcziaja nam chotiaszczieje byti spasienije: zakon dał jesi w pomoszcz: anhieły postawił jesi chranitieli:
Jehda że priidie ispołnienije wremien, hłahołał jesi nam samiem Synom Twoim, Imże i wieki sotworił jesi, iże syj sijanije sławy Twojeja i nacziertanije ipostasi Twojeja, nosia że wsia hłahołom siły Swojeja, nie chiszczienije niepszcziewa jeże byti rawien Tiebie Bohu i Otcu: no Boh syj prewiecznyj, na ziemli jawisia i cziełowiekom spożywie: i ot Diewy swiatyja wopłoszczsia, istoszczi Siebie, zrak raba priim, soobrazien byw tiełu smirenija naszeho, da nas soobrazny sotworit obrazu sławy Swojeja:
Ponieże bo cziełowiekom hrech wnidie w mir, i hrechom smiert, błahowoli Jedinorodnyj Twoj Syn, syj w niedrech Tiebie Boha i Otca, byw ot żeny swiatyja Bohorodicy i prisnodiewy Marii, byw pod zakonom, osuditi hrech wo płoti Swojej, da wo Adamie umirajuszczie, ożywotratsia w Samom Christie Twojem:
|
I zamieszkawszy na tym świecie, dał zbawcze przykazania, odwrócił nas od błędnego kultu bóstw budzących odrazę, doprowadził nas do poznania Ciebie, prawdziwego Boga i Ojca, nabył nas dla Siebie, lud wybrany, kapłanów – królów, naród święty. A po obmyciu nas wodą i uświęceniu przez Ducha Świętego, oddał się na okup śmierci, która nas, sprzedanych grzechowi, trzymała jak niewolników.
I zszedłszy przez krzyż do krainy zmarłych, aby osobiście wszystko wypełnić, rozerwał rodzące w bólach łono śmierci. I zmartwychwstawszy na trzeci dzień, stał się dla każdego człowieka przewodnikiem ze śmierci do życia, bo było niemożliwe, żeby Twórca życia znajdował się pod władzą śmierci. Był pierwszym [zmartwychwstałym] z szeregu tych, którzy zasnęli. Pierworodnym z umarłych, aby Sam był wszystkim, mając pierwszą pozycję we wszystkim. Wszedł do nieba, zasiadł po prawej stronie [tronu] Twego majestatu na wysokościach. On właśnie przyjdzie oddać każdemu według jego uczynków.
|
i pożyw w mire siem, daw powielenija spasitielnaja, ostawiw nas prelesti idolskija, priwiedie w poznanije Tiebie istinnaho Boha i Otca, stiażaw nas Siebie ludi izbranny, carskoje swiaszczienije, jazyk swiat: i oczistiw wodoju, i oswiatiw Duchom Swiatym, dadie Swiatym, dadie Siebie izmienu smierti, w niejże dierżymi biechom, propodani pod hrechom:
I soszed krestom wo ad, da ispołnit Soboju wsia, razreszy bolezni smiertnyja: i woskres w tretij dień, i put’ sotworiw wsiakoj płoti k woskresieniju jeże iż miertwych, zanie nie biasze moszczno dierżymu byti tlenijem Naczalniku żyzni, byst’ nacziatok umierszych, pierworożdien iż miertwych, da budiet Sam wsia, wo wsiech pierwienstwujaj, i wozszed na niebiesa, siedie odiesnuju wielicziestwija Twojeho na wysokich, Iże i priidiet wozdati komużdo po diełom jeho.
|
Zostawił nam jednak po Swych zbawczych cierpieniach tę pamiątkę, którą tu przygotowaliśmy [jako ofiarę] według Jego poleceń:
Mając bowiem pójść na dobrowolną, pamiętną i życiodajną Swoją śmierć, w tę noc, w którą był wydany za życie świata, wziął chleb w Swoje święte i przeczyste ręce, okazał [go] Tobie, Bogu i Ojcu, dzięki złożył, pobłogosławił, uświęcił, połamał,
i podał Swoim świętym uczniom i apostołom, mówiąc:
|
Ostawi że nam wospominanija spasitielnaho Swojeho stradanija sija, jaże predłożychom po Jeho zapowiediem:
chotia bo izyti na wolnuju i prisnopamiatnuju i żywotworjaszcziuju Swoju smiert’, w noszcz’, w niuże predajasze Siebie za zywot mira, prijem chleb wo swiatyja Swoja i preczystyja ruki, pokazaw Tiebie Bohu i Otcu, błahodariw, błahosłowiw, oswiatiw, prełomiw,
Dadie swiatym Swoim uczienikom i apostołom, rek:
|
SŁOWA USTANOWIENIA
Kapłan wskazuje ręką na Diskos.
K. BIERZCIE I JEDZCIE, TO JEST CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS JEST ŁAMANE NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
* Amen.
|
PRIIMITIE, JADITIE, SIJE JEST TIEŁO MOJE, JEŻE ZA WY ŁOMIMOJE WO OSTAWLENIJE HRECHOW.
Amiń.
|
Kapłan wskazuje ręką na Kielich.
K. Podobnie wziął i kielich owocu winnej latorośli, zmieszał z wodą, dzięki uczynił, pobłogosławił, uświęcił,
K. DAŁ ŚWIĘTYM SWOIM UCZNIOM I APOSTOŁOM, MÓWIĄC: PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY, TO JEST KREW MOJA NOWEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU JEST PRZELEWANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
* Amen.
|
Podobnie i Cziaszu ot płoda łoznaho prijem, raztworiw, błahodariw, błahosłowiw, oswiatiw:
DADIE SWIATYM SWOIM UCZIENIKOM I APOSTOŁOM, REK: PIJTIE OT NIEJA WSI‚ SIJA JEST’ KROW MOJA NOWAHO ZAWIETA, JAŻE ZA WY I ZA MNOHIJA IZLIWAJEMAJA‚ WO OSTAWLENIJE HRECHOW.
Amiń.
|
<<< wstecz [1] [2] (3) [4] [5] [6] dalej >>>
|
