|
Boska Liturgia św. Bazylego Wielkiego cz. 2.2 (transkrypcja polska) |
|
Boska Liturgia św. Bazylego Wielkiego
(wersja z transkrypcją polską tekstu słowiańskiego)
Druga część
<<< wstecz [1] (2) dalej >>>
III. Wejście z ewangelią
(Małe Wejście)
W czasie śpiewania Błogosławieństw Kapłan i Diakon robią trzy pokłony przed Ołtarzem. Kapłan daje Księgę Ewangelii Diakonowi, by dokonać ceremonii Małego Wejścia. Poprzedzani przez ministrantów niosących świece obchodzą Ołtarz od prawej strony, wychodzą przez północne drzwi, stają przed Świętymi Wrotami, pochylają głowy i Diakon mówi:
D. Do Pana módlmy się
K. Panie i Władco, Boże nasz, Który ustanowiłeś w niebie chóry i zastępy aniołów i archaniołów, by służyły Twojej chwale, spraw, aby razem z nami weszli też święci aniołowie pełnić z nami służbę i wychwalać Twą dobroć.
Albowiem Tobie należy się wszelka chwała, cześć i hołd, Ojcu, i Synowi, i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Hospodu pomolimsia.
Władyko Hospodi‚ Boże nasz‚ ustawiwyj na niebie-siech cziny, i woinstwa anhieł i archanhieł‚ w służenije Twojeja sławy: sotwori so wchodom na-szym‚ wchodu swiatych anhiełow byti‚ sosłuża-szczich nam i sosławosło-wiaszczich Twoju błahost’.
Jako podobajet Tiebie wsiakaja sława‚ cziest’ i pokłonienije‚ Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
Diakon trzymając Orarion prawą ręką ukazuje na otwarte Święte Wrota mówi do Kapłana:
D. Błogosław, ojcze, święte Wejście.
K. Błogosławione jest wejście do Twego Sanktu-arium, w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Błahosłowi, władyko, swiatyj wchod.
Błahosłowien wchod swia-tych Twoich, wsiehda, ny-nie i prisno i wo wieki wie-kow, amiń.
|
Diakon daje Księgę Ewangelii Kapłanowi do ucałowania, staje na środku przed Świętymi Wrotami i, gdy chór skończy śpiewać, unosi Ewangeliarz i robi nim znak krzyża.
D. Oto mądrość! Powstańcie!
* Przyjdźcie, pokłońmy się i upadnijmy przed Chrystusem. Zbaw nas, Synu Boży przedziwny w świętych (W niedzielę: zmartwychwstały) śpiewają-cych Ci: alleluja.
|
Premudrost’‚ prosti.
Priiditie, pokłonimsia i pripadiem ko Christu. Spasi ny, Synie Bożyj, wo swiatych diwien syj (aszcze niediela: Woskresyj iż miertwych) pojuszczija Ti: alliłuia.
|
IV. Śpiewy i czytania dnia
Chór śpiewa przepisane Tropariony. Kapłan w tym czasie odmawia po cichu modlitwę Trysagionu:
|
K. Boże Święty, Który odpoczywasz w Miejscu Świętym, Który jesteś opiewany potrójnym śpie-wem „Święty” przez Sera-finów, wychwalany przez Cherubinów, oraz adorowany przez wszyst-kie niebieskie Moce; Który wszystko doprowadziłeś z niebytu do istnienia; Który stworzyłeś człowieka na Swój obraz i podobieństwo oraz obsypałeś go wszelki-mi darami; Który dajesz proszącemu mądrość i roz-tropność i nie gardzisz grzesznikiem, lecz ustana-wiasz pokutę dla zbawie-nia; Który nam ubogim i niegodnym pozwoliłeś łas-kawie stanąć i w tej godzi-nie przed chwałą Twego świętego Ołtarza i złożyć należny Ci hołd i uwiel-bienie; Ty Sam, Panie, przyjmij z naszych grzesz-nych ust Trójświęty hymn i spójrz na nas łaskawie. Przebacz nam winy dobro-wolne i niedobrowolne. Uświęć nasze dusze i ciała i daj nam służyć Ci poboż-nie przez wszystkie dni naszego życia dzięki modlitwom Najświętszej Bogurodzicy i wszystkich świętych, którzy przez wieki spodobali się Tobie.
|
Boże Swiatyj, Iże wo swiatych pocziwajaj, Iże triswiatym hłasom ot Sie-rafimow wospiewajemyj i ot Chieruwimow sławosło-wimyj: i ot wsiakija nie-biesnyja siły pokłaniaje-myj: Iże ot niebytija wo jeże byti prywiedyj wsia-czieskaja‚ sozdawyj czieło-wieka po obrazu Twojemu i po podobiju‚ i wsiakim darowanijem ukrasiwyj: dajaj prosiaszcziemu pre-mudrost’ i razum‚ i nie prezirajaj sohreszaju-szcziaho‚ no połahajaj na spasienije pokajanije: spo-dobiwyj nas smirennych i niedostojnych rab Twoich i w czias siej stati pred sławoju swiataho Twojeho żertwiennika i dołżnoje Tiebie pokłonienije i sła-wosłowije prinositi. Sam, Władyko, priimi ot ust nas hresznych triswiatuju piesń i posieti ny błahostiju Twojeju. Prosti nam wsia-koje sohreszenije, wolnoje że i niewolnoje‚ oswiati na-sza duszy i tielesa i dażd’ nam w prepodobii służyti Tiebie wsia dni żywota na-szeho molitwami Swiatyja Bohorodicy‚ i wsiech swia-tych, ot wieka Tiebie bła-houhodiwszych.
|
Gdy śpiewacy kończą śpiewać ostatni Troparion, Diakon wzywa Kapłana, by błogosławił czas Trysagionu.
D. Błogosław, ojcze, czas Trysagionu.
K. (głośno) Albowiem święty jesteś, Boże nasz, i Tobie chwałę oddajemy: Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze.
|
Błahosłowi, władyko, wremia triswiataho.
Jako swiat jesi, Boże nasz, i Tiebie sławu wossyłajem, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu‚ nynie i prisno.
|
Diakon stojąc w Świętych Wrotach, zwrócony do ludzi, kończy doksologię.
D. I na wieki wieków.
* Amen. Święty Boże, święty Mocny, święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami (3x).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.
Święty Boże, święty Mocny, święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.
|
I wo wieki wiekow.
Amiń. Swiatyj Boże, swiatyj Krepkij, swiatyj Biessmiertnyj, pomiłuj nas (triżdy).
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Swiatyj Biessmiertnyj, pomiłuj nas.
Swiatyj Boże, swiatyj Krepkij, swiatyj Biessmiertnyj, pomiłuj nas.
|
W czasie śpiewania Trysagionu Kapłan i Diakon odmawiają też ten hymn, czyniąc trzy pokłony przed Ołtarzem. Potem Diakon zaprasza Kapłana do przejścia za Ołtarz do Tronu.
D. Zechciej, ojcze.
K. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie.
D. Błogosław, ojcze, najwyższy tron.
K. Błogosławiony jesteś na tronie chwały Twego Królestwa, spoczywający na Cherubinach, w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
|
Powieli, władyko.
Błahosłowien hradyj wo imia Hospo-dnie.
Błahosłowi, władyko, hornij prestoł.
Błahosłowien jesi na prestole sławy Carstwija Twojeho, siediaj na Chieru-wimiech, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
|
CZYTANIE APOSTOŁA
Po skończonym Trysagionie Diakon przychodzi przed Święte Wrota.
D. Bądźmy uważni!
K. Pokój wszystkim.
L. (Lektor) I z duchem twoim.
D. Oto mądrość!
|
Wonmiem.
Mir wsiem
I duchowi twojemu.
Premudrost’.
|
Lektor na przemian z chórem śpiewa Prokimen i wersety, odpowiadające aktualnemu świętu lub dniowi tygodnia. Potem Diakon jeszcze raz wygłasza:
|
D. Oto mądrość!.
|
Premudrost’.
|
Lektor czyta tytuł Księgi.
|
D. Bądźmy uważni!
|
Wonmiem.
|
Lektor czyta Apostoła. Podczas czytania Diakon bierze Kadzielnicę, przychodzi do Kapłana po błogosławieństwo i okadza Ołtarz, Sanktuarium, ikonostas, Kapłana i ludzi. Po skończeniu czytania Kapłan błogosławi Lektora:
K. Pokój z tobą.
L. I z duchem twoim. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
Mir ti.
I duchowi twojemu. Alliłuia, alliłuia, alliłuia.
|
Lektor na przemian z chórem śpiewa Alleluja i odpowiednie wersety.
CZYTANIE EWANGELII
W czasie śpiewania Alleluja Kapłan, stojąc przed Ołtarzem, modli się.
K. Rozjaśnij w naszych sercach, Panie miłujący człowieka, promienie nie-gasnącego światła pozna-nia Twego bóstwa i otwórz oczy naszego umysłu, abyś-my mogli pojąć orędzie Twej Ewangelii. Wzbudź w nas także bojaźń wobec Twoich świętych przyka-zań, abyśmy, przezwycię-żywszy wszelkie pragnie-nia zmysłowe, prowadzili życie według ducha, myśląc i działając według Twojego upodobania.
Ty, bowiem jesteś światłem dusz i ciał naszych, Chryste Boże, i Tobie oraz przedwiecznemu Twojemu Ojcu i Przenajświętszemu, dobremu i życiodajnemu Twojemu Duchowi, odda-jemy chwałę, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Wossijaj w sierdcach na-szych, cziełowiekolubczie Władyko‚ Twojeho boho-razumija nietlennyj swiet i myslennyja nasza otwierzi oczi wo ewanhielskich propowiedanij razumieni-je: włoży w nas i strach błażennych Twoich zapo-wiediej‚ da płotskija po-choti wsia poprawsze‚ du-chownoje żytielstwo proj-diem‚ wsia‚ jaże ko błaho-uhożdieniju Twojemu‚ i mudrstwyjuszczie i dieju-szczie.
Ty bo jesi proswieszczie-nije dusz i tieles naszych‚ Chrystie Boże‚ i Tiebie sławu wossyłajem‚ so bieznaczialnym Twoim Ot-cem‚ i Preswiatym i bła-him i żywotworaszczim Twoim Duchom‚ nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
Diakon po okadzeniu oddaje Kadzielnicę, podchodzi do Kapłana, otrzymuje od niego Księgę Ewangelii i poprzedzany przez ministrantów niosących świece, obchodząc Ołtarz z prawej strony, idzie przez Święte Wrota na środek cerkwi i prosi Kapłana o błogosławieństwo:
D. Pobłogosław, ojcze, głosiciela Dobrej Nowiny według świętego apostoła i ewangelisty N..
K. Za przyczyną modlitw świętego, sławnego i czci-godnego apostoła i ewan-gelisty N. niech Bóg tobie, zwiastującemu z wielką mocą dobrą nowinę, udzie-li daru słowa, aby wypeł-nić [posłannictwo głosze-nia] Ewangelii Jego umi-łowanego Syna, Pana na-szego + Jezusa Chrystusa.
D. Amen.
|
Błahosłowi, władyko, błahowiestitiela, swiataho apostoła i ewanhielista imia rek.
Boh molitwami swiataho, sławnaho, wsiechwalnaho Apostoła i Ewanhielista imia rek‚ da dast tiebie hłahoł błahowiestwuju-szcziemu siłoju mnohoju‚ wo ispołnienije Ewanhie-lija wozlublennaho Syna Swojeho, Hospoda naszeho + Iisusa Chrysta.
Amiń.
|
Kapłan stoi w Świętych Wrotach zwrócony do ludzi.
|
K. Oto mądrość! Powsta-ńcie! Słuchajmy świętej Ewangelii. Pokój wszyst-kim.
|
Premudrost’, prosti, usły-szym swiataho Ewanhelija. Mir wsiem.
|
Kapłan przechodzi za Ołtarz i stoi zwrócony do ludzi.
* I z duchem twoim.
D. Czytanie świętej Ewangelii według N.
* Chwała Tobie, Panie, chwała Tobie.
K. Bądźmy uważni!
|
Ot imia rek swiataho
Ewanhelija cztienije.
Sława Tiebie, Hospodi, sława Tiebie.
Wonmiem.
|
Diakon czyta Ewangelię dnia. Po jej skończeniu Kapłan udziela mu błogosławieństwa
K. Pokój tobie, głosicielowi Dobrej Nowiny.
* Chwała Tobie, Panie, chwała Tobie.
|
Mir ti błahowiestwujuszcziemu.
Sława Tiebie, Hospodi, sława Tiebie.
|
Diakon podchodzi do Wrót, oddaje Księgę Ewangelii Kapłanowi, który błogosławi Księgą ludzi i umieszcza ją na Ołtarzu. Zamyka się Wrota.
V. Homilia
VI. Modlitwy za Kościół
EKTENIA GORLIWEGO BŁAGANIA
Kapłan rozkłada na Ołtarzu Antymins. W tym czasie Diakon, stojąc przed Wrotami, recytuje prośby ektenii.
D. Zawołajmy z całej duszy i z całego serca naszego zawołajmy.
* Panie, zmiłuj się.
D. Panie wszechwładco, Boże ojców naszych, błagamy Cię, usłysz nas i zmiłuj się.
* Panie, zmiłuj się.
|
Rcem wsi ot wsieja duszy, i ot wsieho pomyszlenija naszeho rcem.
Hospodi, pomiłuj.
Hospodi, Wsiedierżytielu, Boże otiec naszych, molim Ti sia, usłyszy i pomiłuj.
Hospodi, pomiłuj
|
Na dalsze wezwania ektenii chór odpowiada potrójnym „Panie, zmiłuj się”.
D. Zmiłuj się nad nami, Panie, w Swoim wielkim miłosierdziu, błagamy Cię, wysłuchaj nas i zmiłuj się.
Módlmy się jeszcze za Jego Świątobliwość ojca naszego i Arcy-kapłana Powszechnego N., Papieża Rzymskiego, Świątobliwych Patriar-chów prawowiernych, Najdostojniej-szego metropolitę (lub Arcybiskupa, lub Biskupa) naszego N. i całą wspólnotę kapłanów.
Módlmy się jeszcze za chronioną przez Boga Ojczyznę naszą, władze państwowe i całe jej wojsko.
Módlmy się jeszcze za naszych braci: kapłanów, diakonów, zakonników i całą naszą wspólnotę w Chrystusie.
Módlmy się jeszcze o miłosierdzie, pełnię dalszego życia, pokój, zdrowie, wybawienie, opiekę, przebaczenie i odpuszczenie grzechów dla sług Bożych mieszkańców tego miasta (lub tej wioski, lub braci i sióstr tego klasztoru).
Módlmy się jeszcze za świętej pamięci Świątobliwych prawowiernych Patriar-chów, fundatorów tej świątyni, (w klasztorze: tego klasztoru), oraz wszystkich tu i wszędzie spoczy-wających prawowiernych ojców i braci naszych.
Módlmy się jeszcze za ofiarodawców i dobroczyńców tej czcigodnej świątyni, za pracujących w niej, śpiewających i wszystkich tu obecnych oczekujących Twego wielkiego i obfitego miło-sierdzia.
|
Pomiłuj nas, Boże, po wielicej miłosti Twojej, molim Ti sia, usłyszy i pomiłuj.
Jeszcze molimsia o Hospodinie i otce naszem, Swiatiejszem, Wsielenstiem Archijereje imia rek, Papie Rimskom: swiatiejszych Patriarsiech prawosław-nych, o Hospodinie naszem błażen-niejszem Mitropolitie (ili wysokopre-oswiaszczienniejszem Archijepiskopie, ili preoswiaszczienniejszem Jepiskopie) imia rek, (jegoże jest’ obłast’)‚ i wsiej wo Christie bratii naszej.
Jeszcze molimsia o bohochranimiej stranie naszej, predierżaszczich włastiech i wsiem woinstwie jeja.
Jeszcze molimsia o bratijach naszych, swiaszcziennicech, swiaszcziennomona-siech i wsiem wo Christie bractwie naszem.
Jeszcze molimsia o miłosti, żyzni, mire, zdrawii, spasienii, błahopospieszenii, proszczienii i ostawlenii, hrechow rabow Bożyich bratii i siestior swiataho chrama sieho (ili swiatyja obitieli sieja).
Jeszczie molimsia o błażennych i prisnopamiatnych, Swiatiejszych Pat-riarsiech prawosławnych i błaho-cziestiwych sozdatieliech swiataho chrama sieho (ili swiatyja obitieli sieja), i o wsiech preżdiepocziwszich otcech i bratijach, zdie leżaszczich i powsiudu prawosławnych.
Jeszczie molimsia o płodonosiaszczich i dobrodiejuszczich wo swiatiem i cziest-niem chramie siem, trużdajuszczichsia, pojuszczich i predstojaszczich ludiech, ożydajuszczich ot Tiebie wielikija i bohatyja miłosti.
|
Kapłan modli się:
K. (po cichu) Panie Boże nasz, to gorliwe błaganie przyjmij od Swoich sług i zmiłuj się nad nami według wielkiego Swego miłosierdzia oraz ześlij Swoje zmiłowania na nas i na wszystkich ludzi oczekujących od Ciebie obfitego miłosierdzia.
(głośno) Albowiem Ty jes-teś Bogiem miłosiernym i miłującym człowieka, To-bie więc chwałę oddajemy: Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi, Boże nasz‚ pri-leżnoje sije molenije priimi ot Twoich rab, i pomiłuj nas po mnożestwu miłosti Twojeja‚ i szcziedroty Twoja nisposli na ny i na wsia ludi Twoja‚ cziaju-szczija ot Tiebie bohatyja miłosti.
Jako miłostiw i cziełowie-kolubiec Boh jesi, i Tebie sławu wozsyłajem, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
W niektórych kościołach lub, gdy liturgia odprawiana jest za zmarłych, następuje tu ektenia za zmarłych.
EKTENIA ZA ZMARŁYCH
K. Zmiłuj się nad nami, Boże, w Swoim wielkim miłosierdziu, modlimy się do Ciebie, usłysz nas i zmiłuj się.
* Panie, zmiłuj się (3x).
K. Jeszcze módlmy się za spokój dusz sług Bożych zmarłych N., aby im Bóg przebaczył wszystkie grzechy, dobro-wolne i niedobrowolne.
* Panie, zmiłuj się (3x).
K. Niech Bóg umieści dusze ich tam gdzie sprawiedliwi w pokoju przeby-wają.
* Panie, zmiłuj się (3x).
K. O miłosierdzie Boże, Królestwo niebieskie i odpuszczenie ich grzechów, Chrystusa, Króla Nieśmiertelnego i Boga naszego prośmy.
* Daj nam, o Panie.
K. Do Pana módlmy się.
* Panie, zmiłuj się.
K. (po cichu) Boże duchów i wszelkiego ciała, Który śmierć pokonałeś, szatana unicestwiłeś i dałeś życie Swojemu światu, daj, Panie, wieczny odpoczynek zmarłym sługom Swoim N. (lub słudze Swemu N.), w miejscu światłości, w miej-scu ochłody, w miejscu odpoczynku, gdzie nie ma bólu, smutku i łez. Prze-bacz im (jemu, jej) wszyst-kie grzechy popełnione sło-wem, czynem i myślą, bo jesteś dobry i miłujący człowieka. Nie ma bowiem człowieka, któryby żyjąc, nie zgrzeszył: jedynie Ty jesteś bez grzechu, spra-wiedliwość Twoja – spra-wiedliwością na wieki i słowo Twoje – prawdą.
(głośno) Albowiem Ty jes-teś zmartwychwstaniem, życiem i pokojem sług Swoich N., Chryste Boże nasz, i Tobie oraz przed-wiecznemu Twojemu Ojcu i Przenajświętszemu, do-bremu i życiodajnemu Twojemu Duchowi, odda-jemy chwałę, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Pomiłuj nas, Boże, po wielicej miłosti Twojej, molim Ti sia, usłyszy i pomiłuj.
Hospodi, pomiłuj (triżdy).
Jeszczie molimsia o upokojenii dusz usopszych rabow Bożyich imia rek‚ i o jeże prostitisia im wsiakomu prehre-szeniju‚ wolnomu i niewolnomu.
Hospodi, pomiłuj (triżdy).
Jako da Hospod’ Boh uczinit duszy ich idieże prawiednii upokojajutsia.
Hospodi, pomiłuj (triżdy).
Miłosti Bożyja‚ Carstwa Niebiesnaho, i ostawlenija hrechow ich, u Christa Biessmiertnaho Cara i Boha naszeho prosim.
Podaj, Hospodi.
Hospodu pomolimsia.
Hospodi, pomiłuj.
Boże duchow i wsiakija płoti‚ smiert’ poprawyj i diawoła uprazdniwyj i żywot miru Twojemu darowawyj‚ Sam, Hospodi, upokoj duszy usopszych rab twoich imia rek (raba twojeho ili raby twojeja) (imia) w miestie swietle, w miestie złacznie, w miestie pokojnie‚ otniudu że otbie-że bolezń, pieczial i wozdy-chanije; wsiakoje sohresze-nije sodiejannoje imi (im‚ jeju) słowom, ili diełom, ili pomyszlenijem‚ jako Bła-hij Cziełowiekolubiec Boh prosti; jako niest’ czieło-wiek‚ iże żyw budiet‚ i nie sohreszyt. Ty bo jesi jedin kromie hrecha, prawda Twoja prawda wo wieki, i słowo Twoje istina.
Jako Ty jesi woskresienije i żywot i pokoj usopszych rab Twoich imia rek, Christie Boże nasz‚ i Tiebie sławu wossyłajem‚ so bieznaczial’nym Twoim Otcem, i Preswiatym i błahim i żywotworiaszczim Twoim Duchom‚ nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
MODLITWY ZA KATECHUMENÓW
Na każde wezwanie Diakona chór odpowiada: Panie, zmiłuj się.
D. Katechumeni, módlcie się do Pana.
Wierni, módlmy się za katechumenów, aby Bóg okazał im Swoje miłosierdzie.
Aby oświecił ich słowem prawdy.
Aby objawił im Ewangelię sprawiedliwości.
Aby ich zjednoczył ze świętym, powszechnym i apostolskim Kościołem.
Zbaw, zmiłuj się, weź w opiekę i ochraniaj ich, Boże, Swoją łaską.
Katechumeni, głowy swe przed Panem pochylcie.
* Tobie, Panie.
|
Pomolitiesia, ohłaszennii‚ Hospodiewi.
Wiernii, o ohłaszennych pomolimsia‚ da Hospod’ pomiłujet ich.
Ohłasit ich słowom istiny.
Otkryjet im Ewanhelije prawdy.
Sojedinit ich Swiatiej Swojej Soborniej i Apostolstiej Cerkwi.
Spasi, pomiłuj, zastupi i sochrani ich, Boże, Twojeju błahodatiju.
Ohłaszennii, hławy wasza Hospodiewi prikłonitie.
Tiebie, Hospodi.
|
Kapłan modli się:
K. (po cichu) Panie Boże nasz, który mieszkasz na niebiosach i dostrzegasz wszystkie Swoje dzieła; spójrz na Swoje sługi katechumenów, którzy przed Tobą pochylili głowy i nałóż im „lekkie jarzmo”, uczyń ich szlachetnymi członkami Swego Kościoła i ze Swojej dobroci daj im dostąpić kąpieli ponownego narodzenia, odpuszczenia grzechów i szaty nieśmiertelności, aby poznali Ciebie, prawdziwego naszego Boga.
(głośno) Aby i oni z nami uwielbiali najczcigodniejsze i najwspanialsze imię Twoje, Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi Boże nasz, Iże na niebiesiech żywyj i prizirajaj na wsia dieła Twoja: prizri na raby Twoja ohłaszennyja, priklonszyja swoja wyja pred Toboju, i dażd’ im lehkij jarem, sotwori ich udy cziestny swjatyja Twojeja Cerkwie, i spodobi ich bani paki bytija, ostawlenija hrechow i odieżdy nietlenija, w poznanije Tiebie, istinnaho Boha naszeho.
Da i tii s nami sławiat precziestoje i wielikolepnoje Imia Twoje‚ Otca i Syna i Swiataho Ducha‚ nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
ODESŁANIE KATECHUMENÓW
|
D. Ktokolwiek jest z katechumenów, niech wyjdzie. Katechumeni, wyjdźcie. Żaden z katechumenów.
|
Jelicy ohłaszennii, izyditie; ohłaszennii izyditie; jelicy ohłaszennii, izyditie; da nikto ot ohłaszennych.
|
Dalszymi słowami tej aklamacji Diakon rozpoczyna Liturgię Wiernych.
<<< wstecz [1] (2) dalej >>>
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Tuesday, 13 April 2010 )
|
|
|
Boska Liturgia św. Bazylego Wielkiego cz. 2.1 (transkrypcja polska) |
|
Boska Liturgia św. Bazylego Wielkiego
(wersja z transkrypcją polską tekstu słowiańskiego)
Druga część
<<< wstecz (1) [2] dalej >>>
LITURGIA KATECHUMENÓW
I. Obrzędy przygotowawcze
OKADZENIE
Diakon (a gdy go nie ma - Kapłan), kreśląc Kadzielnicą znak krzyża, okadza Żertwiennik, ołtarz, ikony w Sanktuarium, Święte Wrota, Ikonostas, ludzi, wraca do Sanktuarium, okadza znów Ołtarz i Kapłana. Okadzając, odmawia Troparion i Psalm 50.
KD. W grobie byłeś ciałem, w otchłani duszą, jako Bóg, w raju zaś z łotrem, a na tronie z Ojcem i Duchem Świętym siedziałeś, Chryste wszystko wypełniający, nieogarnięty.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w Swojej łaskawości, w ogromie Swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość! Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego! Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak, że się okażesz sprawiedliwym w Swym wyroku i prawym w Swoim osądzie. Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka. Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję. Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył! Odwróć oblicze Swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia! Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego! Nie odrzucaj mnie od Swego oblicza i nie odbieraj mi Świętego Ducha Swego.
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym! Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.
Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco: niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość! Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń choćbym je dawał. Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.
Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci: odbuduj mury Jeruzalem! Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.
|
Wo hrobie płotski‚ wo adie że s duszeju jako Boh‚ w rai że s pazbojnikom‚ i na prestole był jesi‚ Christie‚ so Otcem i Duchom‚ wsia ispołniajaj‚ nieopisannyj.
Pomiłuj mia‚ Boże‚ po wielicej miłosti Twojej‚ i po mnożestwu szcziedrot Twoich oczisti biezzakonije moje. Naipaczie omyj mia ot biezzakonija mojeho i ot hrecha mojeho oczisti mia! Jako biezzakonije moje az znaju, i hrech mój predo mnoju jest’ wynu. Tiebie jedinomu sohreszych i łukawoje pred Toboju sotworich: jako da oprawdiszysia wo słowiesiech Twoich i pobiediszy‚ wniehda suditi ti. Sie bo w biezzakoniich zacziat jesm’, i wo hresiech rodi mia mati moja. Sie bo istinu wozlubił jesi: Biezwiestnaja i tajnaja premudrosti Twojeja jawił mi jesi.
Okropiszy mia issopom i ocziszcziusia: omyjeszy mia‚ i paczie snieha ubielusia. Słuchu mojemu dasi radost’ i wiesielije: wozradujutsia kosti smirennyja. Otwrati lice Twoje ot hrech moich i wsia moja biezzakonija oczisti. Sierdce czisto soziżdi wo mnie, Boże, i duch praw obnowi wo utrobie mojej. Nie otwierży mienie ot lica Twojeho i Ducha Twojeho Swiataho nie otymi ot mienie.
Wozdażd’ mi radost’ spasienija Twojeho i duchom władycznym utwierdi mia. Nauczu biezzakonnyja putiem Twoim‚ i niecziestiwii k Tiebie obratiatsia.
Izbawi mia ot krowiej‚ Boże‚ Boże spasienija mojeho: wozradujetsia jazyk mój prawdie Twojej. Hospodi‚ ustnie moi otwierzieszy‚ i usta moja wozwiestiat chwału Twoju.
Jako aszczie by woschotieł jesi żertwy‚ dał bych ubo: wsiesożżenija nie błahowoliszy. Żertwa Bohu duch sokruszen: sierdce sokruszenno i smirenno Boh nie unicziżyt.
Ubłaży, Hospodi, błahowolenijem Twoim Siona‚ i da soziżdutsia stieny Ijerusalimskija: Tohda błahowoliszy żertwu prawdy, woznoszenije i wsiesożehaemaja: Tohda wozłożat na ołtar’ Twój tielcy.
|
Po czym oddaje Kadzielnicę.
MODLITWY PRZED OŁTARZEM
Kapłan i Diakon stają razem przed świętym Ołtarzem i kłaniają się trzykrotnie, odmawiając modlitwy:
KD. Królu niebieski, Wspomożycielu, Duchu prawdy, Który wszędzie jesteś i wszystko wypełniasz, Skarbnico wszelkiego dobra i Dawco życia, przyjdź i zamieszkaj w nas i obmyj nas z wszelkiej nieczystości i zbaw, o Dobry, dusze nasze (pokłon).
Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli (dwa razy i pokłon).
Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić chwałę Twoją! (pokłon).
|
Caru niebiesnyj, Utieszytielu, Dusze istiny, Iże wiezdie syj i wsia ispołniajaj, Sokrowiszczie błahich i żyzni Podatielu, priidi i wsielisia w ny i oczisti ny ot wsiakija skwierny i spasi, Błaże, duszy nasza.
Sława w wysznich Bohu‚ i na ziemli mir‚ w cziełowiecech błahowolenije.
Hospodi‚ ustnie moi otwierzieszy, i usta moja wozwiestiat chwału Twoju.
|
Kapłan całuje Księgę Ewangelii, a Diakon Ołtarz i następuje dialog między Diakonem i Kapłanem. Diakon pochyla przed Kapłanem głowę i, trzymając trzema palcami prawej ręki Orarion, mówi:
D. Już czas rozpocząć służbę Bogu; pobłogosław, ojcze!
K. Błogosławiony Bóg nasz w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen. Pomódl się za mnie, ojcze święty!
K. Niech Pan kieruje twoimi krokami.
D. Wspomnij mnie, ojcze święty!
|
Wremia sotworiti Hospodiewi‚ władyko‚ błahosłowi.
Błahosłowien Boh nasz wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń. Pomolisia o mnie, władyko swiatyj.
Da isprawit Hospod’ stopy Twoja.
Pomiani mia‚ władyko swiatyj.
|
Kapłan błogosławi Diakona prawą ręką.
K. Niech Pan wspomni ciebie w Królestwie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen.
|
Da pomianiet tia Hospod’ Boh wo Carstwii Swojem, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
Diakon całuje rękę Kapłana, kłania się Ołtarzowi i północnymi Drzwiami wychodzi przed Święte Wrota i znowu kłania się trzy razy.
|
D. Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić Twoją chwałę!
|
Hospodi‚ ustnie moi otwierzieszy‚ i usta moja wozwiestiat chwału Twoju.
|
II. Wstęp
DOKSOLOGIA WSTĘPNA
|
D. Pobłogosław, ojcze.
|
Błahosłowi, władyko.
|
Kapłan Księgą Ewangelii czyni znak krzyża nad Ołtarzem.
K. Błogosławione Króles-two Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
*(Chór) Amen.
|
Błahosłowieno Carstwo Otca i Syna i Swiataho Ducha nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
WIELKA EKTENIA
Na każde wezwanie Diakona chór odpowiada: „Panie, zmiłuj się”.
D. W pokoju do Pana módlmy się.
O pokój z wysokości i o zbawienie dusz naszych, do Pana módlmy się.
O pokój dla całego świata, pomyślność świętych Kościołów Bożych i jedność wszystkich, do Pana módlmy się.
Za ten święty Dom Boży i za tych, co z wiarą, pobożnością i bojaźnią Bożą do niego przychodzą, do Pana módlmy się.
Za Jego Świątobliwość ojca naszego i Arcykapłana Powszechnego N., Papieża Rzymskiego, i za Najdostojniejszego Metropolitę (lub Arcybiskupa lub Biskupa) naszego N., czcigodnych kapłanów, diakonów Chrystusa, całe duchowieństwo i lud Boży, do Pana módlmy się.
Za chronioną przez Boga ojczyznę naszą, władze państwowe i jej wojsko, do Pana módlmy się.
Za to miasto (lub tę wieś lub ten klasztor) za wszystkie miasta, kraje i za wszystkich wiernych w nich mieszkających, do Pana módlmy się.
O dobrą pogodę, obfite urodzaje i o czasy spokojne, do Pana módlmy się.
Za podróżujących, chorych, cierpiących, uwięzionych oraz ich ocalenie, do Pana módlmy się.
O uwolnienie nas od wszelkiego ucisku, gniewu Bożego, niebezpieczeństw i nieszczęśliwego losu, do Pana módlmy się.
Weź w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.
Wspominając przenajświętszą, prze-czystą, przebłogosławioną i pełną chwa-ły Panią naszą Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję oraz wszystkich świę-tych, polecajmy siebie samych, naszych bliskich i całe nasze życie Chrystusowi Bogu.
* Tobie, o Panie.
|
Mirom Hospodu pomolimsia.
O swyszniem mire i spasienii dusz naszych, Hospodu pomolimsia.
O mire wsieho mira, błahostojanii swiatych Bożyich cerkwiej i o sojedi-nienii wsiech, Hospodu pomolimsia.
O swiatiem chramie siem i s wieroju, błahohowienijem i strachom Bożyim wchodiaszczich w oń, Hospodu pomolimsia.
O Hospodinie i otce naszem swiatiejszem wsielenskom Archijereje imia rek, Papie Rimskom i o Hospodinie naszem błażenniejszem Mitropolitie (ili wysokopreoswia-szczienniejszem Archijepiskopie, ili preoswiaszczienniejszem episkopie) imia rek, cziestniem preswitierstwie, wo Christie dijakonstwie, o wsiem pricztie i ludiech, Hospodu pomolimsia.
O bohochranimiej stranie naszej, predierżaszczich włastiech naszych i woinstwie jeja, Hospodu pomolimsia.
O hradie siem (ili O wiesi siej ili swiatiej obitieli siej), wsiakom hradie, stranie i wieroju żywuszczich w nich, Hospodu pomolimsia.
O błahorastworenii wozduchow, izobilii płodow ziemnych i wremieniech mirnych, Hospodu pomolimsia.
O pławajuszczich, putieszestwujusz-czich‚ nieduhujuszczich, strażdusz-czich, pleniennych i o spasienii ich, Hospodu pomolimsia.
O izbawitisia nam ot wsiakija skorbi, hniewa i nużdy, Hospodu pomolimsia.
Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.
Preswiatuju, preczistuju, prebłahosło-wiennuju, sławnuju Władyczicu naszu Bohorodicu i prisnodiewu Mariju, so wsiemi swiatymi pomianuwsze sami siebie, i druh druha i wies’ żywot nasz Christu Bohu predadim.
Tiebie, Hospodi.
|
Diakon robi pokłon i staje przed ikoną Chrystusa. Kapłan w międzyczasie odmawia modlitwę pierwszej antyfony.
K. (po cichu) Panie Boże nasz, Którego potęga jest niezrównana a chwała nie do pojęcia; Którego miłosierdzie jest bez granic a miłość do ludzi niewysło-wiona; Ty Sam, Panie, w Swej łaskawości wejrzyj na nas i na tę świątynię, i okaż nam oraz tym, którzy się z nami modlą, obfite Swoje miłosierdzie i Swoje zmiłowania.
(głośno) Albowiem Tobie należy się wszelka chwała, cześć i hołd, Ojcu, Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi Boże nasz, Jehoże dierżawa nieskazanna, i sława niepstiżyma, Jehoże miłost’ biezmierna, i czie-łowiekolubije nieizreczien-no: Sam, Władyko, po bła-houtrobiju Twojemu, priz-ri na ny, i na swiatyj chram siej i sotwori s na-mi, i molaszczimisia s nami, bohatyja miłosti Twoja, i szczedroty Twoja.
Jako podobajet Tiebie wsiakaja sława, cziest’ i pokłonienije, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
PIERWSZA ANTYFONA
Chór śpiewa pierwszą Antyfonę, której treść zależy od dnia i okresu liturgicznego. Najczęstszym elementem pierwszej Antyfony jest Psalm 103:
* Błogosław, duszo moja, Pana, błogosławiony jesteś, Panie.
Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze święte Imię Jego! Błogosław, duszo moja, Pana, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach!
On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe niemoce, On życie twoje wybawia od zguby, On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem, On twoje dni nasyca dobrami: odnawia się młodość twoja jak orła.
Pan czyni dzieła sprawiedliwe, bierze w opiekę wszystkich uciśnionych. Drogi Swoje objawił Mojżeszowi, dzieła Swoje synom Izraela.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo łagodny. Nie wiedzie sporu do końca i nie płonie gniewem na wieki.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca.
Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze święte Imię Jego!
Błogosławiony jesteś, Panie!
|
Błahosłowi, dusze moja, Hospoda, błahosłowien jesi, Hospodi.
Błahosłowi, dusze moja, Hospoda i wsia wnutrenniaja moja imia swiatoje Jeho! Błahosłowi, dusze moja, Hospoda i nie zabywaj wsiech wozdajanij Jeho.
Ocziszcziajuszcziaho wsia biezzakonija twoja, iscelajuszcziaho wsia nieduhi twoja. Izbawlajuszcziaho ot istlenija żywot twoj, wienczajuszcziaho tia miłostiju i szczedrotami. Ispołniaju-szcziaho wo błahich żełanije twoje: obnowitsia jako orla junost’ twoja.
Tworaj miłostyni Hospod’ i sud’bu wsiem obidimym. Skaza puti Swoja Moisieowi, synowom izrailewym chotienija Swoja.
Szcziedr i miłostiw Hospod’, dołhotierpieliw i mnohomiłostiw. Nie do konca prohniewajetsia niże, w wiek wrażdujet.
Nie po biezzakonijem naszym sotworił jest’ nam, niże po hrechom naszym wozdał jest’ nam.
Błahosłowi, dusze moja, Hospoda i wsia wnutrenniaja moja imia swiatoje Jeho!
Błahosłowien, jesi, Hospodi.
|
MAŁA EKTENIA
Diakon powraca przed Święte Wrota.
D. Nieustannie w pokoju do Pana módlmy się.
* Panie, zmiłuj się.
D. Weź nas w opiekę, zbaw nas, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.
* Panie, zmiłuj się.
D. Wspominając przenajświętszą, przeczystą, przebłogosławioną i pełną chwały Panią naszą Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję oraz wszystkich świętych, polecajmy siebie samych, naszych bliźnich i całe nasze życie Chrystusowi Bogu.
* Tobie, o Panie.
|
Paki i paki mirom Hospodu pomolimsia.
Hospodi pomiłuj.
Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.
Hospodi pomiłuj.
Preswiatuju, preczistuju, prebłaho-słowiennuju, sławnuju Władyczicu naszu Bohorodicu i prisnodiewu Mariju, so wsiemi swiatymi pomianuwsze sami siebie, i druh druha i wies’ żywot nasz Christu Bohu predadim.
Tiebie, Hospodi.
|
Diakon odchodzi przed ikonę Chrystusa.
K. (po cichu) Panie Boże nasz, zbaw Swój lud i błogosław Swoje dziedzic-two, zachowaj w pokoju całość Swojego Kościoła. Uświęć tych, którzy miłują piękno Twojego Domu; Swoją Boską mocą obdarz ich nawzajem chwałą i nie opuszczaj nas, którzy po-kładamy w Tobie nadzieję.
(głośno) Albowiem Twoje jest panowanie i Twoje jest Królestwo i moc i chwała, Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi Boże nasz‚ spasi ludi Twoja‚ i błahosłowi dostojanije Twoje‚ ispoł-nienije Cerkwie Twojeja sochrani‚ oswiati lubia-szczija błaholepije domu Twojeho: Ty tiech wozpro-sławi Bożestwiennoju Two-jeju siłoju‚ i nie ostawi nas‚ upowajuszych na Tia.
Jako Twoja dierżawa i Twoje jest’ carstwo i siła i sława Otca i Syna i Swiatago Ducha, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
DRUGA ANTYFONA
Chór śpiewa drugą Antyfonę. Najczęściej jest to Psalm 145:
* Chwal, duszo moja, Pana, chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę; chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę stniał.
Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia. Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi, wówczas przepadają jego zamiary.
Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim, który stworzył niebo i ziemię, i morze ze wszystkim, co w nich istnieje.
On wiary dochowuje na wieki, daje prawo uciśnionym i daje chleb głodnym. Pan uwalnia jeńców. Pan przywraca wzrok niewidomym, Pan podnosi pochylonych, Pan miłuje sprawiedliwych
Pan strzeże przychodniów, chroni sierotę i wdowę, i na bezdroża kieruje występnych. Pan króluje na wieki, Bóg twój, Syjonie przez pokolenia.
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Jednorodzony Synu i Słowo Boga, Ty, Nieśmiertelny, zechciałeś dla naszego zbawienia przyjąć ciało od Najświętszej Bogurodzicy i zawsze Dziewicy Maryi, i stałeś się człowiekiem bez żadnej zmiany, Ty, Chryste Boże, ukrzyżowany, śmiercią śmierć zniszczyłeś, Ty, jedna z osób Świętej Trójcy, wychwalany na równi z Ojcem i Duchem Świętym, zbaw nas.
|
Chwali, dusze moja, Hospoda: woschwalu Hospoda w żywotie mojem, poju Bohu mojemu dondieże jesm’.
Nie nadiejtiesia na kniazi, na syny cziełowieczieskija, w nichże niest’ spasienija. Izydiet duch jeho i wozwratitsia w ziemlu swoju: w toj dień pohibnut wsia pomyszlenija jeho.
Błażen, jemuże Boh Iakowl pomoszcznik jeho, upowanije jeho na Hospoda Boha swojeho, sotworszaho niebo i ziemlu, more i wsia jaże w nich.
Chraniaszcziaho istinu w wiek, tworaszcziaho sud obidimym, dajuszcziaho piszczu ałczuszczim. Hospod’ reszyt okowannyja: Hospod’ umudrajet slepcy: Hospod’ nizwodit nizwierżennyja: Hospod’ lubit prawiedniki.
Hospod’ chranit priszelcy, sira i wdowu priimiet i put’ hresznych pohubit. Wocaritsia Hospod’ wo wiek, Boh twoj Sionie w rod i rod.
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Jedinorodnyj Synie i Słowie Bożyj, Biessmiertien syj, i izwoliwyj spasienija naszeho radi wopłotitisia ot swiatyja Bohorodicy i Prisnodiewy Marii, nieprełożno wocziełowiecziwyjsia, raspnyjsia że, Christie Boże, smiertiju smiert’ poprawyj, jedin Syj Swiatyja Troicy, sprosławlajemyj Otcu i Swiatomu Duchu, spasi nas.
|
MAŁA EKTENIA
Diakon przychodzi przed Święte Wrota.
|
D. Nieustannie... (jak wyżej).
|
Paki i paki...
|
Diakon kłania się, wchodzi do Sanktuarium i staje obok Kapłana.
K. (po cichu) Ty, Który dałeś nam te wspólne i jednomyślne modlitwy, Który przyrzekłeś spełnić prośby dwóch lub trzech będących jednej myśli w imię Twoje, Ty Sam teraz spełnij dla pożytku wszyst-kich prośby sług Swoich, dając nam w obecnym świecie poznanie Twej prawdy a w przyszłym życie wieczne.
(głośno) Albowiem Ty jes-teś Bogiem dobrym i miłującym człowieka i Tobie chwałę oddajemy, Ojcu i Synowi i Świętemu Ducho-wi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Iże obszczija sija, i sohłas-nyja darowawyj nam mo-litwy, Iże i dwiema, ili trem‚ sohłasujuszczimsia o imieni Twojem‚ proszenija podati obieszcziawyj: Sam i nynie rab Twoich pro-szenija k poleznomu ispoł-ni‚ podaja nam w nastoja-szcziem wiece poznanije Twojeja istiny‚ i w budu-szcziem żywot wiecznyj daruja.
Jako błah i Cziełowieko-lubiec Boh jesi, i Tiebie sławu wozsyłajem, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
TRZECIA ANTYFONA
Otwiera się Święte Wrota.
* W Królestwie Swoim wspomnij nas, Panie, gdy przyjdziesz w królestwie Twoim.
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was.
Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie.
|
Wo carstwii Twojem pomiani nas, Hospodi, jehda priidieszi wo carstwii Twojem.
Błażeni niszczii duchom, jako tiech jest’ Carstwo Niebiesnoje.
Błażeni płacziuszczii, jako tii utieszatsia.
Błażeni krotcyi, jako tii naslediat ziemlu.
Błażeni ałczuszczii i żażduszczii prawdy, jako tii nasytiatsia.
Błażeni miłostiwii, jako tii pomiłowani budut.
Błażeni czistii sierdcem, jako tii Boha uzrat.
Błażeni mirotworcy, jako tii synowie Bożyi narekutsia.
Błażeni izgnani prawdy radi, jako tiech jest’ Carstwo Niebiesnoje.
Błażeni jestie, jehda ponosiat wam i iżdienut i rekut wsiak zoł głagoł na was łżuszczie Mienie radi.
Radujtiesia i wiesielitiesia, jako mzda wasza mnoha na niebiesiech.
|
<<< wstecz (1) [2] dalej >>>
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Sunday, 11 April 2010 )
|
|
|
Boska Liturgia św. Bazylego Wielkiego cz. 1.2 (transkrypcja polska) |
|
|
KD. Boże, oczyść mnie grzesznego i zmiłuj się nade mną (3x).
|
Boże, oczisti mia hresznaho, i pomiłuj mia /triżdy/.
|
oraz odmawiają troparion Wielkiego Piątku.
|
K. Wykupiłeś nas spod przekleństwa Prawa drogocenną Swoją Krwią; przybity gwoźdźmi do krzyża i włócznią przeszyty, stałeś się źródłem nieśmiertelności, Zbawicielu nasz, chwała Tobie.
|
Iskupił ny jesi ot klatwy zakonnyja cziestnoju Twojeju Krowiju: na Krestie prihwozdiwsia i kopijem probodsia, biezsmiertije istocził jesi cziełowiekom: Spasie nasz, sława Tiebie.
|
Diakon zwraca się do Kapłana, by rozpoczął Proskomidię.
D. Pobłogosław, ojcze.
K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen.
|
Błahosłowi, władyko.
Błahosłowien Boh nasz + wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
Kapłan włócznią robi trzykrotnie znak krzyża na pierwszej Prosforze.
|
K. Na pamiątkę Pana i Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa (3x).
|
W wospominanije Hospoda i Boha i Spasa naszeho Iisusa Chrysta /triżdy/.
|
Wbija włócznię w prawy bok Prosfory.
|
K. Jak baranek na rzeź prowadzony.
|
Jako owczia na zakolenije wiediesia.
|
Diakon, trzymając w prawej ręce Orarion, w odpowiedzi na to i każde następne cięcie Baranka mówi:
|
D. Do Pana módlmy się.
|
Hospodu pomolimsia.
|
Następnie w lewy bok.
|
K. Jak owca niema wobec strzygących ją, tak on nie otworzył ust swoich.
|
I jako ahniec nieporoczien, priamo strihuszcziaho jeho biezhłasien, tako nie otwierzajet ust swoich.
|
Potem w górny.
|
K. Po udręce i sądzie został usunięty.
|
Wo smirenii jeho sud jeho wziatsia.
|
Wreszcie w dolny.
|
K. A kto się przejmie jego losem.
|
Rod że jeho kto ispowiest'.
|
Po tym wszystkim Diakon mówi:
D. Wyjmij, ojcze.
K. Tak gładzono go z krainy żyjących.
|
Wozmi, władyko.
Jako wziemletsia ot ziemli żywot jeho.
|
Kapłan podcina Baranka z prawej strony Prosfory, wyjmuje go i kładzie na Diskosie.
|
D. Dokonaj ofiary, ojcze.
|
Pożri, władyko.
|
Kapłan odwraca Baranka miąższem do góry i nadcina go na krzyż.
K. Składa się w ofierze Baranka Bożego, Który bierze na siebie grzechy świata za jego życie i zbawienie.
D. Przebij, ojcze.
|
Żretsia Ahniec Bożyj, wziemlaj hrech mira, za mirskij żywot i spasienije.
Probodi, władyko.
|
Kapłan odwraca Baranka i przebija go.
|
K. Jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe.
|
Jedin ot woinow kopijem rebra jeho probodie, i abije izydie krow’ i woda: i widiewyj swidietelstwowa i istinno jest’ swidietielstwo jeho.
|
PRZYGOTOWANIE WINA I WODY
Diakon wlewa do Kielicha wino zmieszane z kilkoma kroplami wody.
|
D. Błogosław, ojcze, to święte połączenie.
|
Błahosłowi, władyko, swiatoje sojedinienije.
|
Kapłan błogosławi.
PRZYGOTOWANIE CZĄSTECZEK KOMEMORACYJNYCH
a) Kapłan wycina w drugiej prosforze cząsteczkę w kształcie trójkąta na cześć świętej Bogurodzicy.
|
K. Na cześć i wspomnienie wielce błogosławionej Pani naszej, Bogurodzicy i zawsze Dziewicy Maryi. Za Jej przyczyną przyjmij, Panie, tę ofiarę na Swój niebieski Ołtarz.
|
W cziest’ i pamiat’ Prebłahosłowiennyja Władyczicy naszeja Bohorodicy, i Prisnodiewy Marii, jejaże molitwami priimi, Hospodi, żertwu siju w preniebiesnyj Twoj żertwiennik.
|
I wziąwszy cząstkę umieszcza ją po prawej stronie Baranka, mówiąc:
|
K. Stanęła Królowa po Twojej prawicy, ubrana w szaty przetykane złotem i przyozdobiona.
|
Predsta Carica odiesnuju Tiebie, w rizy pozłaszczienny odiejana, preukraszenna.
|
b) Następnie Kapłan wycina z trzeciej prosfory cząsteczkę na cześć świętych, których wspomina. Takich cząsteczek wycina dziewięć i umieszcza je po lewej stronie Baranka w trzech rzędach po trzy cząsteczki z góry na dół.
1. Czcigodnego, sławnego proroka i poprzednika Pana, Jana Chrzciciela.
2. Świętych sławnych proroków: Mojżesza i Aarona, Eliasza i Elizeusza, Dawida i Jessego, świętych trzech Młodzieńców i proroka Daniela oraz wszystkich świętych proroków.
3. Świętych sławnych i wielce chwalebnych apostołów Piotra i Pawła i wszystkich pozostałych świętych apostołów.
4. Świętych ojców naszych biskupów: Bazylego Wielkiego, Grzegorza Teologa, Jana Złotoustego, Atanazgo i Cyryla, Mikołaja z Mir Licyjskich, (dodaje się świętych biskupów czczonych w danej okolicy) i wszystkich świętych biskupów.
5. Świętego apostoła i archidiakona Stefana, świętych wielkich męczenników Dymitra, Jerzego, Teodora oraz wszystkich świętych męczenników i męczennic: Tekli, Barbary, Kyriacji, Eufemii, Parascewy, Katarzyny i wszystkich Świętych męczennic.
6. Świętych i bogonośnych ojców naszych: Antoniego, Eutymiusza, Sawy, Onufrego, Atanazego z Atosu, Antoniego i Teodozego Pieczerskich i wszystkich świętych ojców i świętych matek: Pelagii, Teodozji, Anastazji, Eupraksji, Febronii, Teodulii, Eufrozyny, Marii Egipcjanki i wszystkich świętych matek.
7. Świętych i cudotwórców bezintere-sownych Kosmy i Damiana, Cyrusa i Jana, Pantalejmona i Hermolausa i wszystkich świętych bezinteresownych.
8. Świętych i sprawiedliwych przodków Zbawiciela, Joachima i Anny, świętego N. (wspomina się świętego dnia oraz świętego patrona świątyni), świętych równych apostołom Cyryla i Metodego, nauczycieli Słowian, świętego równego apostołom wielkiego księcia Włodzimierza i wszystkich świętych, za ich pośrednictwem spójrz na nas, Boże.
9. Na cześć i pamiątkę świętego ojca naszego Bazylego Wielkiego, arcybiskupa Cezarei Kapadockiej.
|
1. Cziestnaho sławnaho proroka, predtieczi i Krestitiela Ioanna.
2. Swiatych sławnych prorokow: Moisieja i Aarona, Ilii i Jelissieja, Dawida i Iessieja: swiatych trijech otrokow, i Daniiła proroka i wsiech swiatych prorokow.
3. Swiatych sławnych i wsiechwalnych apostołow Pietra i Pawła i proczich wsiech swiatych apostołow.
4. Iże wo swiatych otiec naszych swiatitielej: Wasilija Wielikaho, Hrihorija Bohosłowa i Ioanna Złatoustaho: Afanasija i Kiryłła, Nikołaja Mirlikijskaho, imia rek i wsiech swiatych swiatitielej.
5. Swiataho apostoła, pierwomuczienika i archidijakona Stiefana, swiatych wielikich muczienikow: Dimitrija, Hieorhija, Fieodora Tirona i Fieodora Stratiłata, i wsiech swiatych muczienik, i muczienic: Fiekły, Warwary, Kiriakii, Jewfimii i Paraskiewy, Jekatieriny i wsiech swiatych muczienic.
6. Prepodobnych i bohonosnych otiec naszych: Antonija, Sawy, Onufrija, Afanasija Afonskaho, Antonija i Feiodosija Pieczierskich i wsiech prepodobnych otiec, i prepodobnych matierej: Piełahii, Fieodosii, Anastasii, Jewpraksii, Fiewronii, Fieodulii, Jewfrosinii, Maryi Jehiptianyni, i wsiech swiatych prepodobnych matierej.
7. Swiatych i cziudotworcew biezsrebrennik Kosmy i Damiana, Kira i Ioanna, Pantaleimona i Jermołaja, i wsiech swiatych biezsrebrennikow.
8. Swiatych i prawiednych bohootiec Ioakima i Anny: i swiataho imia rek, (jehoże jest’ chram i jehoże jest’ dień) swiatych rawnoapostolnych Miefodija i Kiryłła, uczitielej słowienskich: swiataho rawnoapostolnaho wielikaho kniazia Władimira, i wsiech swiatych, ichże molitwami posieti ny, Boże.
9. Iże wo swiatych otca naszeho Wasilija Wielikaho, archijepiskopa Kiesarii Kappadokijskija.
|
c) Następnie Kapłan wycina z czwartej prosfory cząsteczki na wspomnienie żywych. Na pierwszym miejscu za hierarchię i duchowieństwo.
|
Pamiętaj, Panie miłujący człowieka, o całym episkopacie prawowiernym, Jego Świątobliwości ojcu naszym i Arcykapłanie Powszechnym N., Papieżu Rzymskim, i o wszystkich świątobli-wych Patriarchach prawowiernych, Metropolicie (albo Arcybiskupie lub Biskupie) naszym N., wszystkich kapłanach, diakonach w Chrystusie, i całym stanie kapłańskim, (w klasztorze: Archimandrycie, lub Igumenie N.), o całej wspólnocie i odprawiających razem z nami kapłanach, diakonach i wszystkich braciach naszych, których, Najłaska-wszy Panie, w swoim miłosierdziu powołałeś do Swojej wspólnoty.
|
Pomiani, Władyko Cziełowiekolubczie, wsiakoje jepiskopstwo prawosławnych, Hospodina i otca naszeho swiatiejszaho Wsielenskaho Archijereja imia rek, Papu Rimskaho, i swiatiejszyja prawosławnyja patriarchi, i Mitropolita (ili Archijepiskopa ili Episkopa) naszeho imia rek, cziestnoje preswitier-stwo, wo Christie dijakonstwo, i wies’ swiaszczienniczieskij czin: (aszczie wo obitieli: Archimandryta, ili Ihumena imia rek), bratiju i sosłużebniki nasza, swiaszczienniki, dijakony, i wsiu bratiju naszu, jaże prizwał jesi wo Twoje obszczienije, Twoim błahoutrobijem, wsiebłahij Władyko.
|
Wspomina władze państwowe, modląc się:
|
Pamiętaj, Panie, o naszych władzach państwowych i całym wojsku.
|
Pomiani, Hospodi, predierżaszczija własti nasza i wsie woinstwo.
|
Następnie wyjmuje cząsteczki za każdego żywego, za którego chce się modlić i umieszcza je pod Barankiem.
|
Pamiętaj, Panie, o N.
|
Pomiani, Hospodi, imia rek.
|
d) I wreszcie z piątej prosfory wyjmuje Kapłan cząsteczki na wspomnienie zmarłych.
|
Na wspomnienie i odpuszczenie grzechów świątobliwych Patriarchów prawowiernych i fundatorów tego kościoła (w klasztorze: tego świętego klasztoru).
|
O pamiati i ostawlenii hrechow Swiatiejszych Patriarchow prawosławnych i błażennych sozdatielej swiataho chrama sieho (aszczie wo obitieli: swiatyja obitieli sieja).
|
Na wspomnienie każdego zmarłego wyjmuje cząsteczkę.
|
Pamiętaj, Panie, o zmarłym słudze swoim N.
|
Pomiani, Hospodi, imia rek.
|
Cząsteczka za wszystkich zmarłych.
|
A także o wszystkich prawowiernych ojcach i braciach naszych, którzy zasnęli w nadziei zmartwychwstania, życia wiecznego i wspólnoty z Tobą, Panie miłujący człowieka.
|
I wsiech w nadieżdie woskresenija, żyzni wiecznyja i Twojeho obszczienija usopszych prawosławnych otiec, i bratij naszych, Cziełowiekolubczie Hospodi.
|
Kapłan wyjmuje cząsteczkę za samego siebie.
|
Pamiętaj, Panie, o mnie niegodnym i przebacz mi wszelkie grzechy dobrowolne i niedobrowolne.
|
Pomiani, Hospodi, i moje niedostoinstwo, i prosti mi wsiakoje sohreszehnije wolnoje i niewolnoje.
|
MODLITWA KADZIDŁA
Diakon bierze Kadzielnicę, zasypuje kadzidłem i zwraca się do Kapłana:
|
D. Pobłogosław, ojcze, kadzidło. Do Pana módlmy się!
|
Błahosłowi, władyko, kadiło. Hospodu pomolimsia.
|
Kapłan błogosławi kadzidło.
|
K. Ofiarujemy Ci kadzidło, Chryste Boże nasz, na wdzięczna wonność duchową. Zechciej je przyjąć na Swój Ołtarz ponadniebianski i ześlij nam nawzajem łaskę Przenajświętszego Swego Ducha.
|
Kadiło Tiebie prinosim, Christie Boże nasz, w woniu błahouchanija duchownaho, jeże prijem w preniebiesnyj Twój żertwiennik, woznisposli nam błahodat’ Preswiataho Twojeho Ducha.
|
PRZYKRYCIE DARÓW
Kapłan okadza Gwiazdę i umieszcza ją na Diskosie.
D. Do Pana módlmy się.
K. Gwiazda przyszła i zatrzymała się, gdzie było Dziecię.
|
Hospodu pomolimsia.
I priszedszy zwiezda, sta wierchu, idieże be Otroczia.
|
Tak samo pierwszy mały Welon: po okadzeniu umieszcza go na Gwieździe.
D. Do Pana módlmy się.
K. Pan króluje: oblókł się w majestat, Pan przywdział potęgę i nią się przepasał: tak utwierdził świat, że się nie zachwieje. Twój tron niewzruszony od wieczności, Ty jesteś od wieków, o Boże. Podnoszą rzeki o Panie, rzeki swój głos podnoszą, rzeki swój szum podnoszą. Ponad szum wód rozległych, ponad potęgę morskiej kipieli potężny jest Pan na wysokościach. Świadectwa Twoje są bardzo godne wiary; domowi Twojemu przystoi świętość po wszystkie dni, o Panie!
|
Hospodu pomolimsia.
Hospod’ wocarisia, w lepotu oblecziesia: oblecziesia Hospod’ w siłu i prepojasiasia. Ibo utwierdi wsielennuju, jaże nie podwiżytsia. Hotow prestoł Twój ottole, ot wieka Ty jesi. Wozdwihosza reki, Hospodi, wozdwihosza reki hłasy swoja: wozmut reki sotrenija swoja, ot hłasow wod mnohich. Diwny wysoty morskija, diwien w wysokich Hospod’. Swidienija Twoja uwieriszasia zieło. Domu Twojemu podobajet swiatynia, Hospodi, w dołhotu dnij.
|
Drugi mały Welon umieszcza na Kielichu.
D. Do Pana módlmy się. Przykryj, ojcze.
K. Potęga Twoja, Chryste, przykryła niebiosa i cała ziemia napełniła się Twoją chwałą.
|
Hospodu pomolimsia. Pokryj, władyko.
Pokry niebiesa dobrodietiel Twoja, Christie, i sławy Twojeja ispołń ziemlia.
|
Tak samo postępuje z dużym Welonem i przykrywa nim Diskos i Kielich.
D. Do Pana módlmy się. Przykryj, ojcze.
K. Osłoń nas Swymi skrzydłami i oddalaj od nas wszystkich wrogów i przeciwników, daj nam, Panie, spokojne życie, zmiłuj się nad nami i nad Swoim światem i zbaw dusze nasze, bo jesteś dobry i miłujący człowieka.
|
Hospodu pomolimsia. Pokryj, władyko.
Pokryj nas krowom kriłu Twojeju, otżeni ot nas wsiakaho wraha i supostata. Umiri naszu żyzń, Hospodi, pomiłuj nas i mir Twoj, i spasi duszy nasza, jako błah i cziełowiekolubiec.
|
Kapłan robi trzy pokłony, okadzając Dary.
|
K. Błogosławiony Bóg nasz, Który tak sobie upodobał, chwała Tobie (3x).
|
Błahosłowien Boh nasz, sice błahowoliwyj, sława Tiebie /triżdy/.
|
Za każdym razem Diakon kończy:
|
D. W każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
|
Wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
MODLITWA NA PRZYNIESIENIE DARÓW
|
D. Odmówmy modlitwę na przyniesienie czcigodnych Darów.
|
O predłożennych cziestnych darech Hospodu pomolimsia.
|
Kapłan okadzając Dary, odmawia modlitwę.
K. Boże, Boże nasz, który zesłałeś Chleb z nieba, Pokarm dla całego świata, Pana naszego i Boga, Jezu-sa Chrystusa, Zbawiciela, Odkupiciela i Dobroczyń-cę, Który nas błogosławi i uświęca, pobłogosław to Przyniesienie Darów i przyjmij je na ponadnie-biański Swój Ołtarz. Pamiętaj, Panie, w Swej dobroci i miłości do czło-wieka, o przynoszących i o tych, za których je przyniesiono. Spraw, byś-my nienagannie dokonali świętej czynności sprawo-wania Twych Bożych tajemnic.
Albowiem święte i pełne uwielbienia jest wielce chwalebne i wspaniałe imię Twoje, Ojca i Syna i Świę-tego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Boże, Boże nasz, niebiesnyj chleb, piszcziu wsiemu miru, Hospoda naszeho i Boha Iisusa Chrysta, posławyj Spasa i Izbawitiela i Błahodatiela, błahosłowiaszczia i oswiaszcziajuszczia nas, Sam błahosłowi predłożenije sije i priimi je w preniebiesnyj Twój żertwiennik. Pomiani, jako błah i cziełowiekolubiec, priniesszych i ichże radi priniesosza: i nas nieosużdieny sochrani wo swiaszcziennodiejstwii bożestwiennych Twoich tain.
Jako swiatisia i prosławisia precziestnoje i wielikoje imia Twoje, Otca i Syna i Swiataho Ducha, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
ROZESŁANIE
Kapłan odmawia modlitwę Rozesłania.
K. Chwała Tobie, Chryste Boże, Nadziejo nasza, chwała Tobie.
D. Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Panie, zmiłuj się (3x). Pobłogosław, ojcze.
K. (W niedzielę: Zmartwychwstały) Chrystus, prawdziwy Bóg nasz, za pośrednictwem przeczystej Swej Matki, świętego ojca naszego Bazylego Wielkiego, arcybiskupa Cezarei Kapadockiej i wszystkich świętych, niech się zmiłuje nad nami i zbawi nas, gdyż jest dobry i miłujący człowieka.
D. Amen.
|
Sława Tiebie, Christie Boże, Upowanije nasze, sława Tiebie.
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń..
Hospodi, pomiłuj /triżdy/. Błahosłowi.
/Aszczie ubo jest’ niediela: Woskresyj iz miertwych/ Aszczie że ni: Christos, istinnyj Boh nasz, modlitwami Preczistyja Swojej Matiere, iże wo swiatych otca naszeho Wasilija Wielikaho, archijepiskopa Kiesarii Kappadokijskija, i wsiech swiatych, pomiłujet i spasiet nas, jako błah i cziełowiekolubiec.
Amiń.
|
<<< wstecz [1] (2) dalej >>>
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Sunday, 11 April 2010 )
|
|
|
Boska Liturgia św. Bazylego Wielkiego cz. 1.1 (transkrypcja polska) |
|
KD. Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu (3x).
D. Błogosław, ojcze.
K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen.
K. Chwała Tobie, Boże nasz, chwała Tobie.
D. Królu niebieski, Wspomożycielu, Duchu prawdy, Który wszędzie jesteś i wszystko wypełniasz, Skarbnico wszelkiego dobra i Dawco życia, przyjdź i zamieszkaj w nas i obmyj nas ze wszystkich nieczystości i zbaw, o Dobry, dusze nasze.
Święty Boże, święty Mocny, święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad (3x).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Przenajświętsza Trójco, zmiłuj się nad nami. Panie, oczyść nas z grzechów; Władco, przebacz nieprawości nasze. Święty, spójrz na nas i ulecz słabości nasze dla imienia Twego.
Panie, zmiłuj się (3x).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Ojcze nasz, Któryś jest w niebie, święć się imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.
K. Albowiem Twoje jest Królestwo i moc i chwała Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen.
Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami; nie mając bowiem żadnego usprawiedliwienia, my grzeszni przynosimy Ci jako Władcy tę oto modlitwę: zmiłuj się nad nami.
K. Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi:
D. Zmiłuj się nad nami, Panie, bo w Tobie złożyliśmy nadzieję; nie gniewaj się bardzo na nas, ani nie pamiętaj naszych nieprawości, lecz wejrzyj i teraz łaskawie jako Miłosierny i wybaw nas od naszych nieprzyjaciół, bo Ty jesteś naszym Bogiem, a my Twoim ludem, wszyscy jesteśmy dziełem Twoich rąk i wzywamy Twego imienia.
K. I teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Otwórz nam, błogosławiona Bogurodzico, bramę miłosierdzia, abyśmy, ufając Tobie, nie zginęli, lecz przez Ciebie zostali wybawieni z niedoli, bo Ty jesteś zbawieniem ludu chrześcijańskiego.
|
Boże, miłostiw budi mnie hresznomu /triżdy/.
Błahosłowi, otczie.
Błahosłowien Boh nasz + wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
Sława Tiebie, Boże nasz, sława Tiebie.
Caru niebiesnyj, Utieszytielu, Dusze istiny, Iże wiezdie syj i wsia ispołniajaj, Sokrowiszczie błahich i żyzni Podatielu, priidi i wsielisia w ny i oczisti ny ot wsiakija skwierny i spasi, Błaże, duszy nasza.
Swiatyj Boże, swiatyj Krepkij, swiatyj Biessmiertnyj, pomiłuj nas /triżdy/.
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Preswiataja Troice, pomiłuj nas: Hospodi, oczysti hrechi nasza: Władyko, prosti bezzakonija nasza: Swiatyj, posieti i isceli niemoszczy nasza imienie Twojeho radi.
Hospodi, pomiłuj /triżdy/.
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Otczie nasz, Iże jesi na niebiesiech, da swiatitsia imia Twoje, da priidiet Carstwije Twoje: da budiet wola Twoja, jako na niebiesi i na ziemli. Chleb nasz nasuszcznyj dażd’ nam dnieś, i ostawi nam dołhi nasza, jakoże i my ostawlajem dołżnikom naszym: i nie wwiedi nas wo iskuszenije, no izbawi nas ot łukawaho.
Jako Twoje jest’ Carstwo i siła i sława, Otca i Syna i Swiataho Ducha, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
Pomiłuj nas, Hospodi, pomiłuj nas: wsiakaho bo otwieta niedoumiejuszczie, siju Ti molitwu jako Władyce hreszniji prinosim: pomiłuj nas.
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu:
Hospodi, pomiłuj nas, na Tia bo upowachom, nie prohniewajsia na ny zieło, niże pomiani biezzakonij naszych: no prizri i nynie jako Błahoutrobien, i izbawi ny ot wrah naszych: Ty bo jesi Boh nasz, i my ludije Twoi, wsi dieła ruku Twojeju, i imia Twoje prizywajem.
i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Miłosierdija dwiery otwierzi nam, błahosłowiennaja Bohorodice, nadieju-szczijisia na Tia da nie pohibniem, no da izbawimsia Toboju ot bied: Ty bo jesi spasienije roda christianskaho.
|
Kapłan i Diakon podchodzą do ikony Chrystusa i całują ją, mówiąc:
|
KD. Kłaniamy się przeczystemu Twojemu obrazowi, o Dobry Chryste Boże, prosząc o darowanie naszych win. Ty bowiem dobrowolnie raczyłeś wejść cieleśnie na krzyż, aby wybawić Swoje stworzenia z niewoli wroga. Dlatego z dziękczynieniem wołamy do Ciebie: Zbawicielu nasz, przyszedłszy na świat, napełniłeś wszystko radością.
|
Preczistomu obrazu Twojemu pokłaniajemsia, Błahij, prosiaszczie proszczienija prehreszenij naszych, Christie Boże: woleju bo błahowolił jesi płotiju wzyti na krest, da izbawiszy, jaże sozdał jesi, ot raboty wrażyja. Tem błahodarstwienno wopijem Ti: radosti ispołnił jesi wsia, Spasie nasz, priszedyj spasti mir.
|
Całują także ikonę Bogurodzicy, odmawiając Troparion:
|
KD. Bogurodzico, krynico miłosierdzia, obdarz nas miłosierdziem, wejrzyj na grzesznych ludzi, okaż jak zawsze swoją moc; mając bowiem w Tobie nadzieję, wołamy jak niegdyś archanioł Gabriel: bądź pozdrowiona.
|
Miłosierdija suszczi istocznik, miłosti spodobi nas, Bohorodice, prizri na ludi sohreszywszyja, jawi, jako prisno siłu Twoju: na Tia bo upowajuszczie, radujsia, wopijem Ti, jako inohda Hawriił, bezpłotnych archistratih.
|
Kapłan pochyla głowę i modli się:
|
K. Panie, wyciągnij Swą rękę z wysokości Swej świętej siedziby i umocnij mnie na to posługiwanie Twoje, abym bez obawy potępienia stanął przed Twym napełniającym bo-jaźnią ołtarzem i dokonał bezkrwawej świętej czyn-ności, bo Twoja jest potęga i chwała na wieki wieków, amen.
|
Hospodi, nisposli ruku Twoju s wysoty swiataho żyliszczia Twojeho, i ukre-pi mia w predleżaszcziuju służbu Twoju: da nie-osużdienno predstanu strasznomu prestołu Two-jemu, i bieskrownoje swiaszcziennodiejstwije sowierszu. Jako Twoja jest’ siła i sława wo wieki wiekow, amiń.
|
WEJŚCIE DO SANKTUARIUM
Kapłan i Diakon kłaniają się sobie nawzajem, ludowi i wchodzą do Sanktuarium. Kapłan przez Drzwi północne, Diakon południowe, odmawiając Psalm 5,8-13.
KD. Wejdę na Twój dziedziniec, upadnę przed świętym Twoim sanktuarium przejęty Twoją bojaźnią.
O Panie, prowadź mnie w Swej sprawiedliwości, na przekór mym wrogom: wyrównaj przede mną Twoją drogę! Bo w ustach ich nie ma szczerości, ich serce knuje zasadzki, ich gardło jest grobem otwartym, a językiem mówią pochlebstwa. Ukarz ich, Boże, niech staną się ofiarą własnych knowań; wygnaj ich z powodu licznych ich zbrodni, buntują się bowiem przeciwko Tobie. A wszyscy, którzy się do Ciebie uciekają, niech się cieszą, niech się weselą na zawsze! Osłaniaj ich, niech cieszą się Tobą ci, którzy imię Twe miłują. Bo Ty, Panie, będziesz błogosławił sprawiedliwemu: otoczysz go łaską jak tarczą.
|
Wnidu w dom Twoj, pokłoniusia ko chramu swiatomu Twojemu w strasie Twojem.
Hospodi, nastawi mia prawdoju Twojeju, wrah moich radi isprawi pred Toboju put’ moj. Jako niest’ wo ustiech ich istiny, sierdce ich sujetno, hrob otwierst hortań ich, jazyki swoimi lszcziachu. Sudi im, Boże, da otpadut ot myslej swoich: po mnożestwu niecziestija ich izrini ja, jako preohorczisza Tia, Hospodi. I da wozwiesielatsia wsi upowajuszczii na Tia, wo wiek wozradujutsia, i wsieliszysia w nich: i pochwalatsia o Tiebie lubiaszczii imia Twoje. Jako Ty błahosłowiszy prawiednika, Hospodi, jako orużyjem błahowolenija wiencział jesi nas.
|
NAKŁADANIE SZAT
Kapłan i Diakon kłaniają się trzykrotnie przed świętym Ołtarzem, całują Ołtarz, Ewangeliarz i krzyż ołtarzowy. Biorą do rąk Stychariony, kłaniają się trzykrotnie ku wschodowi
|
KD. Boże, oczyść mnie grzesznego i zmiłuj się nade mną (3x).
|
Boże, oczisti mia hresznaho i pomiłuj mia /triżdy/.
|
Diakon podchodzi do Kapłana, trzymając w prawej ręce Stycharion z Orarionem, i mówi:
D. Pobłogosław, ojcze, Stycharion z Orarionem.
K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze, i na wieki wieków.
D. Amen.
|
Błahosłowi, władyko, stichar’ so orarem.
Błahosłowien Boh nasz + wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
Diakon całuje rękę Kapłana, odchodzi na bok i ubiera się w swoje szaty. Modlitwy Diakona i Kapłana towarzyszące nakładaniu poszczególnych szat są te same. Kapłan czyni trzy pokłony i błogosławi swój Stycharion.
|
K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
|
Błahosłowien Boh nasz + wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
|
Kapłan nakłada Stycharion.
|
K. Rozraduje się dusza moja w Panu, gdyż nałożył mi szatę zbawienia i ubrał mnie w suknię radości. Jak oblubieńcowi nałożył mi koronę i jak oblubienicę przystroił mnie klejnotami.
|
Wozradujetsia dusza moja o Hospodie, obleczie bo mia w rizu spasienija, i odieżdieju wiesielija odieja mia, jako żenichu wozłoży mi wieniec, i jako niewiestu ukrasi mia krasotoju.
|
Kapłan błogosławi Epitrachelion i, całując go, nakłada.
|
K. Błogosławiony Bóg nasz, Który wylewa łaskę swoją na kapłanów jak wyborny olejek na głowę, co spływa na brodę, brodę Aarona, co spływa na fałdy jego szaty.
|
Błahosłowien Boh, izliwajaj błahodat’ Swoju na swiaszczienniki Swoja, jako miro na hławie, schodiaszczieje na bradu, bradu Aaroniu, schodiaszczieje na omiety odieżdy jeho.
|
Kapłan błogosławi Pas, całuje go i opasuje się.
|
K. Błogosławiony Bóg, Który mocą mnie przepasuje i nienaganną czyni moją drogę, on daje moim nogom rączość nóg łani i stawia mnie na wyżynach.
|
Błahosłowien Boh, prepojasujaj mia siłoju, i położi nieporoczien put’ moj, sowierszajaj nozie moi jako jeleni, i na wysokich postawlajaj mia.
|
Kapłan błogosławi prawy Narękawek, całuje go i nakłada.
|
K. Uwielbiona jest potęga prawicy Twej, Panie. Prawica Twa, o Panie, skruszyła wrogów i ogromem Swej chwały starłeś nieprzyjaciół.
|
Diesnica Twoja, Hospodi, prosławisia w kreposti: diesnaja Twoja ruka, Hospodi, sokruszy wrahi i mnożestwom sławy Twojeja stierł jesi supostaty.
|
Kapłan błogosławi lewy Narękawek, całuje go i nakłada.
|
K. Ręce Twoje mnie uczyniły i ukształtowały: obdarz mnie rozumem, bym się nauczył Twoich przykazań.
|
Ruce Twoi sotworistie mia, i sozdastie mia: wrazumi mia i nauczusia zapowiediem Twoim.
|
Jeśli Kapłan ma uprawnienie nosić Epigonation, błogosławi go, całuje i nakłada.
|
K. Bohaterze, przypasz do biodra swój miecz, swą chlubę i ozdobę! Szczęśliwie wstąp na rydwan w obronie wiary, pokory i sprawiedliwości, a prawica twoja niech ci wskaże wielkie czyny! W każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Prepojaszy miecz’ twój po biedre twojej, silnie, krasotoju twojeju, i dobrotoju twojeju, i naljacy, i uspiewaj, i carstwuj, istiny radi i krotosti i prawdy, i nastawit tia diwno diesnica twoja, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
Kapłan błogosławi Felonion, całuje go i nakłada.
|
K. Niech kapłani Twoi odzieją się w sprawiedliwość, a Twoi czciciele niech się radują w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Swiaszczennicy Twoi, Hospodi, oblekutsia w prawdu, i prepodobnii Twoi radostiju wozradujutsia wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
UMYCIE RĄK
Kapłan i Diakon myją ręce, odmawiając Psalm 25, 6-12:
|
KD. Umywam moje ręce na znak niewinności i obchodzę Twój ołtarz, Panie, by obwieszczać głośno chwałę i rozpowiadać wszystkie Twoje cuda. Panie, miłuję dom, w którym mieszkasz, i miejsce, gdzie przebywa Twoja chwała. Nie dołączaj mej duszy do grzeszników i życia mego do ludzi pragnących krwi, w ich ręku zbrodnia, a ich prawica pełna jest przekupstwa. Ja zaś postępuję nienagannie, wyzwól mnie i zmiłuj się nade mną! Moja stopa stoi na równej drodze, na zgromadzeniach błogosławię Pana.
|
Umyju w niepowinnych ruce moi, i obydu żertwiennik Twoj, Hospodi, jeże usłyszati mi hłas chwały Twojeja, i powiedati wsia cziudiesa Twoja. Hospodi, wozlubich błaholepije domu Twojeho i miesto sielenija sławy Twojeja. Da nie pohubiszy s niecziestiwymi duszu moju, i s muży krowiej żywota mojeho, ichże w rukach biezzakonija, diesnica ich ispołnisia mzdy. Az że niezłobijem moim chodich, izbawi mia, Hospodi, i pomiłuj mia. Noha moja sta na prawotie, w cerkwach błahosłowlu Tia, Hospodi.
|
(1) [2] dalej >>>
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Wednesday, 04 August 2010 )
|
|
|
Boska Liturgia św. Bazylego Wielkiego (transkrypcja polska) |
|
|
Boska Liturgia św. Bazylego Wielkiego
(wersja z transkrypcją polską tekstu słowiańskiego)
Pierwsza część
Proskomidia
Druga część
Liturgia Słowa
Trzecia część
Liturgia Eucharystii
Źródło: o. archim. Roman Piętka MIC, www.cyrylimetody.marianie.pl
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Tuesday, 03 August 2010 )
|
|
|
